به گزارش الفباخبر ، اوکلند یا همان نیوزلند توسط شرکت مشاور مهندسی Arup به عنوان " اسفنجی ترین " شهر جهان رتبه بندی شده است.
اصطلاح شهر اسفنجی برای اولین بار در سال 2013 توسط پروفسور کونگجیان یو از دانشگاه پکن ابداع شد.
شهرهای اسفنجی شهرهایی هستند که با طبیعت کار میکنند تا آب باران را جذب کنند و به جای استفاده از بتن و کانالهای سیمانی برای دفع آب، از مواد سازگار با طبیعت استفاده میشود.
گردشگران و توریستها به دیدن شهرهایی که معماری پست مدرن دارند و مبتنی بر طبیعت هستند، بسیار علاقه دارند؛ چون توجه به محیط زیست نه تنها هر کشوری را زیبا میکند بلکه موجب حفظ سلامت و نشاط انسانها خواهد شد.
معماری پست مدرن در آینده نه چندان دور موجب گسترش صنعت گردشگری و توریسم در جهان خواهد شد؛ این نوع معماری که در آن معماران با همکاری مهندسان عمران به کارهای اجرایی میپردازند، موجب ساخت آپارتمانهای چند طبقه خواهد شد، در حالی که تمام این ساختمانها دارای مصالح سازگار با طبیعت هستند و پوششهای گیاهی و آبی را حفظ میکنند.
بر اساس گزارش الفباخبر ، پارامترهای نفوذ پذیری خاک محلی و میزان فضای سبز در هفت کلانشهر بزرگ جهان شامل لندن، نیویورک، سنگاپور، اوکلند، بمبئی، نایروبی و شانگهای مورد بررسی قرار گرفت.
این مطالعه تقریباً 150 کیلومتر مربع از مرکز اصلی شهری هر شهر را با استفاده از ابزار تجزیه و تحلیل زمین (Terrain) برای تعیین اینکه کدام شهرها بیشترین جذب را داشتند، پوشش داد.
بزرگترین کلان شهر نیوزلند در صدر قرار گرفت، در حالی که لندن به عنوان کم اسفنجی ترین شهر رتبه بندی شد.
مارک فلچر ، مدیر دپارتمان آب شرکت آروپ میگوید: با توجه به چالشهای سازگاری با آب و هوا، شهرها نمیتوانند در تضاد با طبیعت، جنگلهای بتنی باشند.
هر شهر داراییهای طبیعی منحصر به فردی دارد، علفزارها، جنگلها، پارکها، دریاچهها و برکهها و اینها باید به همان روشی که ما با دیگر منابع حیاتی رفتار میکنیم، اندازه گیری، ارزشگذاری و استفاده شوند. نظرسنجی ما به عنوان یک کارت امتیازی در نظر گرفته نشده است، بلکه نشان میدهد که شهرها چگونه میتوانند از ابزارهای دیجیتال برای ایجاد درک بسیار بهتر از داراییهای طبیعی خود استفاده کنند.
برای ایجاد محاسبات در گزارش خود، شرکت Arup از یک ابزار دیجیتال پیشرفته استفاده کرد که از یادگیری ماشین و تکنیکهای هوش مصنوعی برای تعیین کمیت دقیق زیرساختهای سبز و آبی مانند برکهها، دریاچهها، چمنها و درختان در مقابل میزان زیرساختهای خاکستری مانند ساختمانها و سطوح سخت استفاده میکرد.
نویسندگان این تجزیه و تحلیل را با بینش در مورد انواع خاک و پوشش گیاهی تکمیل کردند و آنها را قادر ساخت تا تخمین بزنند که چه مقدار آب باران در یک بارندگی شدید جذب میشود.
تحلیل جدید هیئت بین دولتی تغییر اقلیم سازمان ملل (IPCC) پیش بینی میکند که خطرات مربوط به آب با هر درجه گرم شدن زمین افزایش می یابد، به طوری که در حال حاضر حدود 700 میلیون نفر در مناطقی زندگی میکنند که حداکثر بارندگی روزانه افزایش یافته است.
ویل کاوندیش ، رهبر خدمات دیجیتال جهانی شرکت آروپ میگوید: برای شکوفایی، شهرها باید به سرعت یاد بگیرند که چگونه راه حلهای مبتنی بر طبیعت را به کار گیرند؛ چون این روش مزایای بسیار گسترده تری نسبت به زیرساختهای مهندسی سنتی «خاکستری» به ارمغان میآورد و به کاهش کربن کمک میکند.
انتهای پیام