دکتر دیپاک چوپرا می‌گوید: می‌دانم چرا از شناخت خودمان می‌ترسیم
الفباخبر - گروه فرهنگی : بدبینی و خوشبینی ، الهی و اهریمنی بودن ، بی باکی و ترس ، همگی ویژگی‌های درونی ما هستند ؛ اگر این ویژگی‌ها را شناسایی نکنیم و با روانمان در نیامیزیم ، خود آنها دست به کار می‌شوند. بسیاری از ما می‌ترسیم به درون خود بنگریم ؛ اما چرا ؟
به گزارش الفباخبر ، دیپاک چوپرا در ماه گذشته به مناسبت سال نوی میلادی گفت : امید دارم که در کنار درمان جسم خود به درمان ذهن و باورها نیز بپردازیم. ما می‌ترسیم خودمان را واکاوی کنیم و با موجود وحشتناکی رو به رو شویم ، اما اینطور نیست.
وی می‌گوید : "بسیاری از ما می‌ترسیم به درون خود بنگریم و این ترس ما را وادار کرده است چنان دیوارهای قطوری بنا کنیم که دیگر به یاد نمی‌آوریم در اصل چه کسی هستیم! دیر یا زود شاید بیاموزیم چگونه این دیوارها را بریزیم و به آنچه واقعاً هستیم ، نگاهی بیاندازیم ؛ در این مسیر سفری را آغاز می‌کنیم که شیوه نگرش به خود و دیگران را دگرگون می‌کند. ما ابتدا ویژگی‌هایی را در خود طرد می‌کنیم و سپس اگر دیگران این ویژگی‌ها را داشته باشند ، آنان را طرد می‌نماییم" !
قبلاً از سایه گفتیم ؛ سایه آن کسی است که نمی‌خواهیم باشیم و از اطرافیان نیز توقع داریم ویژگی‌های سایه را نداشته باشند ! ما نمی‌توانیم تنبلی ، زیرکی و منفعت طلبی ، زیاده خواهی و چنین ویژگی‌های درونی را بپذیریم ؛ در صورتی که همین ویژگی‌ها سبب رشدمان می‌شوند.
برای بیرون آوردن تاریکی ، ناچاریم به تاریکی درون برویم ؛ ابتدا سخت و سپس شیرین خواهد بود. هرگاه احساس یا میلی را سرکوب می‌کنیم ، قطب مخالف آن را نیز سرکوب می‌کنیم.
با نفی زشتی‌های خود از زیبایی‌هایمان می‌کاهیم ؛ با نفی ترس خود از شجاعتمان کم می‌کنیم و با نفی حرص و آز خود ، بخشندگی‌مان را کاهش می‌دهیم.
درک عظمت کامل ما در تصورمان نمی‌گنجد ؛ ما نقش تمام بشریت را داریم و می‌توانیم توامان والاترین انسان مورد ستایش و پست‌ترین فرد مورد نظرمان باشیم ! هر چند درک این موضوع ساده نیست.
آشتی کردن با تمام جنبه‌های شخصیتی ، موجب پیشرفت می‌گردد ؛ شاید صفات درونی ما متضاد به نظر برسند ، اما به هم مرتبط هستند.
باروخ اسپینوزا می‌گوید : "هرآنچه نمی‌توانیم باشیم ، مانع از بودن ما می‌گردد" و اگر به تمامی وجود خود اجازه بودن بدهیم ، شفا می‌یابیم.
بیایید از داوری خود دست برداریم و کاستی خود را ببخشیم تا پیشرفت کنیم ؛ وقتی خود را مورد قضاوت و سرزنش قرار می‌دهیم ، خود به خود نسبت به دیگران نیز چنین می‌کنیم و کم کم همین قضاوت‌‌ها باعث رنجش و فاصله گرفتنمان از اجتماع می‌شود.
جهان آینه‌ای برای بازتاب درون ماست. هنگامی که بتوانیم خود را دوست بداریم و ببخشیم ، خود به خود می‌توانیم دیگران را دوست بداریم و از خطاهایشان گذشت کنیم. آموختن این درس شاید در کلام ساده باشد ، اما در عمل کار آسانی نیست.
در مطالب بعد به داستان پیشرفت یکی از چهره‌های سرشناس می‌پردازیم.
انتهای پیام
عناوین مهم :
