او می‌گوید: «مدیر روابط عمومی سازمان محیط‌زیست برنامه سفر را هماهنگ کرده بود، من در این موضوع دخیل نبودیم، آنها خودشان از تهران هماهنگ کردند و به پروژه رفتند.» اما از طرفی «داور نامدار» مدیر کل حقوقی سازمان محیط زیست می‌گوید: «هنوز تفکیک بین ستاد احیا دریاچه ارومیه و سازمان محیط زیست مشخص نیست، امروز (یکشنبه) در جلسه در مورد این موضوع صحبت می‌شود.»
این پاسکاری‌ها در بین نهادهای مرتبط و عدم قبول مسئولیت از سوی آنها در بروز حادثه برای خبرنگاران و داغ بزرگی که بر دل جامعه رسانه‌ای کشور گذاشته‌اند، برای اهالی رسانه اتفاق جدیدی نیست و در حوادث گوناگون شاهد این پاسکاری‌ها و به سرانجام نرسیدن پرونده‌ها بوده است.
بی‌مسئولیتی و عدم تعهد مسوولان، وجدان جمعی را دچار درد می‌کند
«عالیه شکربیگی» جامعه‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا به ارزیابی رفتار و برخورد مسئولان در قبال این حادثه تلخ پرداخت و گفت: با وجودی که تصمیم گرفته بودم تا دیگر مصاحبه نکنم، اما ماجرایی که برای خبرنگارها پیش آمد، آنقدر غم‌انگیز بود که به احترام روح بزرگ آنها الان در این رابطه صحبت می‌کنم، همانطور که می‌دانید، در سال‌های گذشته هم کاستی‌هایی در اتفاقات به این شکل وجود داشته است، اما موضوع این است که یک مسوول در جایگاهی مشغول به کار است و تعهد و مسوولیتی دارد، وقتی به این تعهد و مسوولیت توجه نمی‌کند، وجدان جمعی را دچار درد می‌کند، مثل بی‌مسئولیتی نسبت به مرگ همین دو خبرنگار، همین دو دختر عزیز ما که مثل گل پرپر شدند.
شکربیگی افزود: سوال این است که آیا ما واقعا آنقدر امکان نداشتیم که یک اتوبوس سالم در اختیار آنها بگذاریم؟ یکی از خبرنگارهای مصدوم اشاره می‌کرد که ماشین از اول سفر مشکل داشت، کسانی که انسان‌هایی را به سفر یا ماموریت می‌فرستند آیا همه چیز را ارزیابی می‌کنند؟ در صوتی که اتوبوس باید از هر نظر مورد ارزیابی قرار گیرد تا مسافرها به سلامت برسند.
مسئول مقصر حادثه اتوبوس خبرنگاران باید مجازات شود
وی ادامه داد: وقتی به این موضوعات توجه نمی‌شود، چنین پیامدهایی هم به دنبال دارد، با وجود چنین پیامدی که وجدان جمعی جامعه دچار ناراحتی و درد است، باید مجازاتی برای کسانی که با این قضیه مرتبط هستند در نظر گرفته شود، یعنی هر مقام مسئولی که در این زمینه مقصر است، باید مجازاتی برای آن در نظر گرفته شود.
شکربیگی با تاکید بر ضرورت شهید خدمت محسوب کردن دو خبرنگار جان‌باخته گفت: این خبرنگاران در راه خدمت به کشور و اطلاع رسانی جانشان را فدا کردند و از همین رو باید شهید خدمت محسوب شوند.
وی افزود: توجه داشته باشید که وقتی هرکسی می‌گوید دیگری مقصر است، گویای آن است که یک موازی کاری در بستر کاری مسئولان وجود دارد که به نوعی مقصر اصلی در سایه ابهام نگه داشته می‌شود و همیشه ما در این وضع بودیم.
این جامعه‌شناس ادامه داد: بنابراین به احترام این عذاب و ناراحتی که برای جامعه اتفاق افتاده، مسوولان مربوطه باید یک عذرخواهی از مردم و خانواده‌های این خبرنگارها انجام دهند و نه آنکه به شکل طلبکارانه به موضوع نگاه کنند، برای همین من فکر می‌کنم، اینجا یک بی‌تفاوتی در مسئولان مرتبط، نسبت به جامعه دیده می‌شود که من همیشه در مورد این شکاف بین ملت و ساختار حکومتی که به وجود آمده، هشدار داده بودم.
شکربیگی افزود: در برابر حوادث پیش آمده از جمله از بین رفتن فرزندانمان در جاده‌ها، اولین کسانی که باید سریع‌ترین واکنش‌ها را نشان دهند، مسئولان مرتبط هستند، اما وقتی بی‌تفاوتی را پیش می‌گیرند، ناراحتی را نصیب جامعه می‌کنند.
وی تصریح کرد: دخترهای عزیز خبرنگار که همه صفات خوب در آنها جمع شده بود با بی‌مسئولیتی مسئول مربوطه جانشان را از دست دادند و آنها در سکوت فقط نظاره‌گر هستند که جامعه چه کار می‌کند؟ در این میان شبکه‌های اجتماعی حتما آنها را وادار می‌کند تا واکنشی نشان دهند.
"استعفا"شجاعت می‌خواهد
او در مورد درخواست‌ها برای استعفای مسئولان مربوطه در بروز حادثه برای خبرنگاران بیان کرد: من با این درخواست موافق هستم و یک جاهایی اگر ما مقام مسئول را در برابر بی‌تعهدی، بی‌خیالی و بی‌تفاوتی نسبت به مسائل جامعه که در آن مسئولیتی برعهده دارد قرار می‌دهیم باید شجاعتش را داشته باشد و بگوید که در آن حوزه ناتوان بوده، اما به نظر این شجاعت در بین آنها وجود ندارد.
شکربیگی ادامه داد: آنها در واقع به جای اینکه در مسند قدرتی که هستند به حقوق شهروندی و احترام به حقوق انسان‌ها در جامعه توجه کنند به تداوم جایگاهی که کسب کردند و در نهادهایی که در آن مشغول هستند، اهمیت می‌دهند و با بی‌تفاوتی از کنار این قضیه می‌گذرند تا مشکلی متوجه آنها نشود. در یکی از کشورها یک مسوول مدرسه کودکان را به دریا می‌برد، اما کشتی دچار حادثه می‌شود و او به دلیل اینکه نتوانسته بود به خوبی از جان کودکان حمایت کند، خودکشی می‌کند! در کنار این حد از مسوولیت پذیری مسوولان ما کجا هستند؟ چه مقدار دیگر در برابر جامعه بی تفاوتی خواهد شد؟ صبر و تاب آوری جامعه تا کجا باید باشد تا چشم روی آن ببندیم؟
وی گفت: اینها خطاب به مسئولانی است که در جایگاهی هستند که شجاعت ندارند تا بگویند به دلیل بی‌کفایتی‌ام استعفا می‌دهم تا فرد با کفایت‌تر کار کند، جان چند نفر در خطر افتاده و دو نفر فوت شدند که روحشان غرق نور رحیم و رحمت الهی باشد، تعداد زیادی از خبرنگارها صدمه جدی دیدند، همه‌ی اینها در صورتی است که متوجه می‌شویم اتوبوس از ابتدا مشکل فنی داشته، بنابراین با وجود تمام این صحبت‌ها من به عنوان یک فرد متعلق به جامعه که درد جامعه، درد من است، این تقاضا را دارم که آن مقام مسوول توانایی این را داشته باشد و استعفا دهد و هنوز هم دیر نشده که استعفا دهد و فرد دیگر که کفایت دارد جای او بیاید.
منبع: ایلنا
عناوین مهم :
