وی افزود: باید این نکته را متذکر بشوم که شنوایی شناسی ترجمه «ادیولوژی» بوده و نباید با شنوایی سنجی یا همان «ادیومتری» که یکی از آزمون‌های تشخیصی رشته شنوایی شناسی است، اشتباه شود.

پوربخت در ادامه به خدمات رشته شنوایی شناسی اشاره کرد و گفت: غربالگری شنوایی در سنین نوزادی، کودکان سنین مدرسه و سالمندان، حفاظت شنوایی در محیط‌های پرسروصدای صنعتی، نظامی، ارزیابی و تشخیص افتراقی اختلالات شنوایی و وزوز، ارزیابی و توانبخشی سیستم تعادل و سرگیجه، ارزیابی و توانبخشی سیستم شنوایی مرکزی، ارائه خدمات توانبخشی مانند سمعک و تربیت شنوایی، تعیین کاندیداتوری کاشت حلزون و ارائه مشاوره به خانواده‌ها و آگاه سازی جامعه در مورد سلامت گوش، از مهم‌ترین خدماتی است که یک شنوایی شناس می‌تواند ارائه بدهد.

وی به مهم‌ترین برنامه‌های راهبردی گروه شنوایی شناسی اشاره کرد و افزود: ارتقای سلامت و بهزیستی افراد دچار کم شنوایی و وزوز و سرگیجه، مهم‌ترین برنامه‌های راهبردی گروه شنوایی شناسی است.

پوربخت تاکید کرد: تدوین پروتکل بیمارستانی مداخله زودهنگام شنوایی، تدوین پروتکل توانبخشی وزوز و توانبخشی سیستم شنوایی مرکزی، جلسات مشاوره گروهی برای والدین کودکان ناشنوا، حفاظت شنوایی در گوش کنندگان به موسیقی بلند در نوجوانان و جوانان، بررسی کم شنوایی پنهان در محیط‌های صنعتی و… از جمله اقداماتی است که گروه شنوایی شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام داده است.

وی با عنوان این مطلب که رشته شنوایی شناسی ماهیت کاملاً بالینی دارد، گفت: ۷ درصد جمعیت ناشنوا و کم شنوا را کودکان تشکیل می‌دهند و متأسفانه در حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد کم شنوایی‌های مادرزادی در کودکان همراه با یک مشکل اضافه مانند اختلال یادگیری یا اوتیسم یا فلج مغزی همراه است.

مدیر گروه شنوایی شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران، با تاکید بر اهمیت انجام به موقع غربالگری شنوایی، تصریح کرد: ماهانه به طور متوسط بین ۳۵۰ تا ۴۰۰ نوزاد در بخش زایمان و سزارین بیمارستان اکبرآبادی مورد غربالگری اولیه شنوایی قرار می‌گیرند.

وی از تدوین پروتکل بیمارستانی دستیابی تمامی نوزادان در بیمارستان‌های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران به برنامه غربالگری اولیه شنوایی خبر داد و گفت: ارائه خدمت در حوزه پیشگیری، تشخیص و توانبخشی به بزرگسالان و سالمندان، از جمله ارائه سمعک و مدیریت افرادی است که دچار سرگیجه و وزوز گوش هستند.