بررسی نظام های بازنشستگی و اتفاقات اخیر ایران و پیامد هایی که در کشور های مختلف به جا گذاشته است توسط سازمان همکاری ها و توسعه اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است است که به گزاره های مهم آن اشاره می شود.
° سه رویکرد در نظام های مستمر بازنشستگی طی دهه های اخیر تجربه شده است برخی کشورها به دلیل ناپایداری مالی نظامهای بازنشستگی خود به ناگریز تحولات بنیادین را در این صندوق ها ایجاد کرده اند برخی دیگر از کشورها متناسب با نیازهای خود سهم بیشتری را برای پوشش بازنشستگان اختصاص دادند و دسته سوم شامل کشورهایی بود که در پی رفع چالش های خود با سالخوردگی جمعیت بودند
° از نیمه سال ۲۰۱۷ بر سن معمول بازنشستگی به تدریج سه سال اضافه شد به طور متوسط سن ۶۳ سال برای متولدین ۱۹۴۰ به ۶۶ سال برای کسانی که در نیمه دوم ۱۹۹۰ به دنیا آمده اند در کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (oecd) افزوده شد.
° سن امید به زندگی در ۶۵ سالگی بر اساس پیش بینی ها ۶ سال افزایش می یابد
° نرخ متوسط سن جایگزین ۶ درصد کاهش خواهد یافت و مستمری کارگران تمام وقت با گذشت زمان از سال ۱۹۴۰ تا سال ۱۹۹۶ ۱۰ درصد کاهش حقوق داشته است.
انتهای پیام