خلاصه فصل یکم کتاب نیمه تاریک وجود
کارل یونگ جهان درون را تحلیل می‌کند
الفباخبر - گروه فرهنگی : اغلب ما هنگامی که تاب تحمل درد بیشتری را نداریم ، در مسیر رشد و تکامل گام بر می‌داریم.
به گزارش الفباخبر ، کتاب نیمه تاریک وجود از آن بخش ازشخصیتمان پرده برمی‌دارد که روابط ما را به بن بست می‌کشد ، روحمان را اسیر می‌کند و مانع تحقق رویاهایمان می‌شود. کارل یونگ این بخش را سایه می‌نامد.
سایه شامل ویژگی‌های شخصیتی ماست که تلاش می‌کنیم پنهان یا نفی کنیم. سایه آن جنبه‌های تاریکی را در بر دارد که باور داریم از نظر خویشان ، دوستان و از همه مهمتر خود ما پذیرفتنی نیست.
نیمه تاریک وجود در اعماق آگاهی‌مان دفن شده و از دید ما و سایرین پنهان مانده ؛ پیامی که از این مخفیگاه دریافت می‌کنیم ساده است : " عیب و ایرادی دارم ، خوب نیستم ، دوست داشتنی نیستم ، شایسته نیستم ، من بی ارزش هستم " .
بسیاری از ما مضمون این پیام‌ها را باور می‌کنیم ؛ اعتقاد داریم چنانچه به اعماق وجودمان نگاهی عمیق بیاندازیم ، با موجودی وحشتناک رو به رو خواهیم شد و در نتیجه از ترس اینکه مبادا شخصی غیرقابل تحمل را در وجودمان بیابیم ، از بررسی عمیق خود طفره می‌رویم.
ما از خودمان می‌ترسیم ؛ از تمامی افکار و احساساتی که سرکوب کرده ایم ، وحشت داریم. برخی چنان با این افکار و احساسات نا آشنا هستیم که فقط زمانی متوجه آنها می‌شویم که آنها را به دیگران نسبت داده ایم !
برایتان آشنا نیست؟ دوستی را در دلتان به تنبلی متهم می‌کنید ، در حالی که خودتان تنبل هستید ! از عصبانیت و پرخاشگری شخصی کلافه می‌شوید ، در حالی که خودتان به نوعی دچار همین حالات می‌گردید !
این عادت وجود دارد که ترس خود را به محیط زندگی ، دوستان ، خویشان و حتی بیگانگان فرا می‌افکنیم و چنان وحشت عمیقی است که تنها راه مقابله را پنهان کردن یا انکار آن می‌دانیم.
فریبکاران متبحری می‌شویم و خود و دیگران را فریب می‌دهیم ؛ در این رفتار چنان خبره می‌گردیم که واقعاً فراموش می‌کنیم وجود اصلیمان در پس نقاب پنهان شده است. باور می‌کنیم همانی هستیم که در آینه می‌بینیم ؛ تصور می‌کنیمکه فقط جسم و روان هستیم و پس از بارها و بارها شکست در روابط ، رژیم غذایی و از دست دادن رویاها ، باز هم هشدارهای درونی را نادیده می‌گیریم و به خود می‌گوییم : عیب ندارد ! اوضاع بهتر خواهد شد !
بر چشمانمان چشم بند می‌گذاریم و در گوش‌هایمان پنبه فرو می‌کنیم تا آن افسانه‌های درونی را که آفریده ایم ، زنده نگه داریم ؛ افسانه خوب و دوست داشتنی نبودن ، نالایق و بی ارزش بودن !
به جای سرکوب کردن سایه‌هایمان ، بهتر است آن جنبه‌هایی که از آنها وحشت داریم ، ببینیم ، بپذیریم ، دوست بداریم و در آغوش بگیریم ؛ یعنی بپذیریم که این جنبه‌ها نیز به ذات انسان تعلق دارند و ما نیز دارای این صفاتیم.
دکتر جو دیسپنزا یکی از صاحب نظران علم اپی ژنتیک می‌گوید : "راه حل در سایه نهفته است ؛ سایه راز تغییر و دگرگونی را در بر دارد ؛ این تحول می‌تواند در سطح سلولی اثرگذارد و دی ان ای را تغییر بدهد. سایه ما ، شخصیت اصلیمان را دربردارد ؛ سایه ارزشمندترین موهبت‌‌های ما را داراست. در رویارویی با این ویژگی‌هاست که آزاد می‌شویم تا وجود یکپارچه و شکوهمندمان ، اعم از نیک و بد ، تاریک و روشن را تجربه کنیم. با در آغوش گرفتن تمامی شخصیت خود ، این امکان را می‌یابیم که اعمالمان را آزادانه در این جهان انتخاب کنیم. تا هنگامی که به نقش بازی کردن ، پنهان نمودن و فرافکنی آنچه در درون داریم ، ادامه بدهیم ، آزاد نیستیم که در لحظه حال باشیم یا انتخاب کنیم که چه هستیم و چه می‌خواهیم".
در مطالب بعدی درباره پذیرش سایه خواهید خواند. جهان درون به راستی زیباست و کاویدن زیبایی‌ها و زشتی‌های آن موجب رشد در تمام ابعاد حتی ابعاد اقتصادی خواهد شد.
انتهای پیام
عناوین مهم :
