جلیلی مذاکره کند یا باقری‌کنی البته فرقی ندارد. به این خاطر که اولا، هر دو یا هر کس دیگری که این سمت را به عهده می‌گرفت باید در چارچوب سیاست‌های کلی اقدام کند. دوما باقری کنی از چهره‌های نزدیک و به عبارتی دست راست جلیلی است. 

همین دیشب که بود گمانه‌زنی‌ها در این باره پایان یافت و حکم حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه، عباس عراقچی از معاونت سیاسی وزارت خارجه کنار رفت و جای خود را به علی باقری‌کنی داد. به این ترتیب باقری‌کنی از حالا به بعد مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای کشورمان خواهد بود.

برای اینکه باقری‌کنی را بیشتر بشناسید اما باید این را بگوییم که او متولد سال 46 است و در دانشگاه امام صادق اقتصاد و معارف اسلامی خوانده است. از سال 73 در وزارت خارجه و کنار جلیلی کار کرده و از نظر فکری شبیه به او به حسا می‌آید. در فاصله‌سال‌هایی 78 تا 92 که جلیلی دبیر شورای‌عالی امنیت ملی و مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای ایران بود نیز باقری‌کنی معاون جلیلی بود و در مذاکرات شرکت داشت. ضمن اینکه در انتخابات سال 92 رئیس ستاد انتخاباتی سعید جلیلی بوده است. 

بر این اساس می‌توان گفت که انتخاب او آن گروهی که معتقد بودند عراقچی به خاطر سابقه مذاکره نسبت به دیگران انتخاب بهتری است را قانع خواهد کرد. ضمن اینکه در پاسخ به آنهایی که می‌گفتند شناخته شده بودن مذاکره کننده برای طرف مقابل اهمیت دارد، باید گفت که باقری‌کنی به واسطه مذاکرات در دوره جلیلی شناخته شده است. به خصوص برای ویلیام برنز رئیس فعلی سیا که سابقا در تیم مذاکره کننده آمریکا بود و با جلیلی سر یک میز می‌نشست. 

فقط می‌ماند اینکه برخی منتقدان می‌گویند سپردن فرمان مذاکرات به دست باقری کنی پیام خوبی به طرف‌های برجامی نمی‌دهد. در پاسخ به این گروه نیز یادآوری کرد، آن ها به خوبی می‌دانند در ایران تیم مذاکره کننده راسا تصمیم نمی‌گیرد لذا از این بابت هم جای نگرانی نیست. 

حال فقط باید منتظر ماند و نگاه کرد که باقری کنی و امیرعبداللهیان چطور مذاکرات را پیش می‌برند و به کجا می‌رسانند.