کشف اسکلت یک نوزاد دایناسور در ایران

الفبا : پاسخ مثبت و اعلام قدمت یک میلیون و ۲۰۰ هزار سال از سوی یک انستیتوی آلمانی نشان داد ایران نیز زیستگاه دایناسور بوده است.

گزارش اختصاصی الفبا خبر حاکی است؛ کسی که این اسکلت را از منطقه ی اردبیل واقع در شمالغربی ایران در اختیار دارد، مدعی شد ایران در گذشته های خیلی دور زیستگاه دایناسورها بوده تا پس از امریکای لاتین و شمال اروپا کشورمان در زمره مناطقی باشد که دایناسورها در آن می زیسته اند.
وقتی برای نخستین بار مهندس مصطفی شهرابی و همکارانشان در سال ۱۳۴۷ موفق به کشف آثار دایناسور در ایران شدند، این موضوع در آن زمان با واکنش های بسیار متفاوت و البته متنوعی همراه شد.
عده ای پرسیدند: «مگر ایران هم دایناسور دارد؟!» و یا اذهان به سمت پارک ژوراسیک ساخته ی هنرمند آمریکایی "استیون اسپیلبرگ" رفت و به دنبال آن تصورات بسرعت برق و باد ساخته و پرداخته شد. اما در سالهای بعد و با گمانه زنی هایی در کرمان، خراسان و منطقه البرز صورت پذیرفت، شماری از دوستداران محیط زیست . طبیعت گردان ها، توانستند با فسیل هایی از ردپای این گونه ی اسرار آمیز کشف کنند و خلاصه تا امروز بسیاری از علاقه مندان به تاریخ توانسته اند در این مسیر به یافته های جالبی در همین جغرافیای بکر و ارزشمند ایران به آن دست یابند.
چندین سال هست که دلم می خواست چنین مشاهداتی داشته باشم و این اتفاق پس از سالها در اردبیل رخ داد.
داستان از این قرار بود که با دعوت دوستان به این شهر رفتم؛ به من گفت اسکلت یک حیوان را یافته ایم که نمی دانیم شبیه چه گونه ای از جانوران است. ابتدا شبیه کسانی که اهل باور هیچ چیزی نیستند، آن را به مسایل زیادی مرتبط دانستم و به قول بروبچه ها زیاد جدی نگرفتم. این گنجینه ی بسیار ارزشمند را ابتدا از همه، سپس خودم مخفی کردم. روزهای زیادی گذشت تا اینکه یکی از آشنایان درباره خبری از من سوالاتی پرسید! او درباره ی فسیل یک نوع دایناسور در منطقه ی خراسان حرف میزد و من ضمن تأیید، گفتم بله! فسیل زیاد داریم که نشان می دهد ایران هم زیستگاه این گونه ی جانوری خاص بوده است.
صحبت های ما تا آنجا ادامه داشت که گفت: اگر غیر از این (سنگواره ها) مثلا اسکلتی یا چنین چیزی پیدا شود، اثبات خواهد کرد «ایران» نیز بومگاه انواع دایناسور بوده است. ذهنم آشفته شد! چندسال این اسکلت را از این طرف به آن طرف با ترس و لرز برده ام و با چنگ و دندان حفظ کرده ام حالا این «اسکلت خوفناک» می تواند یک عیار و یک میزان برای تغییر دیدگاه های ویژه درباره زیست بوم ایران و بدنبال آن یک خبر ویژه ملی باشد.
به این آشنای خوب و البته دست و دلباز گفتم اگر اسکلتی با همین مضمون به شما بدهم با آن چه خواهی کرد؟ جوابش روشن بود! بعد از کلی خنده و شوخی ادامه داد: خب به یک مرکز علمی معتبر خارجی می برم و نتیجه آزمایش را اعلام کرده و با افتخار می گویم «ایران نیز در صف کشورهایی است که زیستگاه این گونه مهم جانوری بوده است» کمی فکر کردم و با تقاضا و خواهش از او خواستم اسکلت را به امانت به او می سپرم و تا زمان اعلام نتیجه، هیچ کجا از آن یاد نشود.