بر اساس این گزارش، در دهه‌های منتهی به سال ۲۰۱۱ در دوران باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، ایران شاهد کاهش فقر بود، به‌طوری‌که افرادی که به زیر خط فقر جهانی سقوط کرده بودند، از ۴۰ درصد جمعیت در سال ۱۹۸۰ به حدود ۲۰ درصد در اوایل دهه ۲۰۰۰ رسیده بودند.نویسندگان گزارش گفته‌اند، از سال ۲۰۱۱، «تحریم‌هایی که توسط ایالات متحده و سایر کشور‌ها اعمال شد، بار دیگر تأثیر مخربی بر رشد اقتصادی و رفاه ایرانیان گذاشت. در نهایت اقتصاد ایران از «یک دهه رشد اقتصادی از دست رفته» رنج برده است.

در این گزارش آمده که مشکلات اقتصادی در ایران یکی از عوامل تظاهرات سراسری در سال گذشته بود که با مرگ مهسا امینی جرقه زد. در گزارش آمده که محققان بانک جهانی نتوانستند برای بررسی جامع میدانی به ایران سفر کنند. با این حال گزارش روز ۱۵ نوامبر بدون تبلیغات منتشر شده است.در بخشی از گزارش آمده که «ایران تنها کشوری در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) است که داده‌های بررسی بودجه خانوار با کیفیت بالا را به صورت سالانه جمع‌آوری می‌کند و آن‌ها را در دسترس عموم قرار می‌دهد. این داده‌ها، به تشخیص روندها، عوامل تعیین‌کننده و محرک‌های فقر در ایران در سطوح ملی، ملی و خانگی کمک کرده است.»بانک جهانی گفته دو گزارش عمیق دیگر در اوایل سال ۲۰۲۴ منتشر خواهد شد، یکی در مورد تأثیر متفاوت اعمال مجدد تحریم‌ها و کرونا بر رفاه خانوار‌ها در ایران و دومی در مورد پیامد‌های رفاهی خشکسالی و کمبود آب.

میانگین کاهش تولید ناخالص ملی در ایران

بانک جهانی در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده که ایران طی دهه گذشته هر سال به‌طور میانگین ۰.۶ واحد درصد کاهش تولید ناخالص داخلی را تجربه کرده است.بر اساس گزارش این نهاد بین المللی، مدیریت بهتر درآمد‌های نفتی ناپایدار و تلاش‌های مستمر برای تنوع بخشیدن به آن ممکن است به کاهش تأثیر اقتصادی این نوسانات در آینده کمک کند. پرداختن به محرک‌های اصلی تورم تضمین می‌کند که درآمد‌ها با افزایش قیمت‌ها کاهش پیدا نکند.

بانک جهانی تاکید کرده ۱۰ میلیون نفر از جمعیت ایران در فقر کامل فرو رفته‌اند و نابرابری‌های اجتماعی تشدید شده است. چهل درصد مردم ایران در معرض فقر هستند.بر اساس این گزارش، فقدان رشد اقتصادی تمام ماجرا نیست. در واقع، در طول دوره کوتاه توسعه اقتصادی در ایران، نرخ فقر به سختی پایین آمده است. منافع رشد نصیب خانوار‌های پنجک‌های بالای مصرف شده در حالی که خانوار‌های پنجک‌های پایین عقب ماندند. همچنین شواهدی مبنی بر نابرابری‌های ساختاری مداوم بین ساکنان روستایی و شهری، مردان و زنان، و افراد دارای تحصیلات و فاقد تحصیلات متوسطه وجود دارد.