به گزارش الفباخبر ،آزاده محسنی سردبیر نشریه تخصصی بیمه داری نوین در چهلمین شماره این نشریه نوشت:
در دوره ریاست غلامرضا سلیمانی، سیاست افزایش تاسیس شرکتهای بیمه قوت گرفت، در حالیکه در دوره ریاست عبدالناصر همتی در نهاد نظارتی، تمرکز بر ایجاد شرکتهای بیمه تخصصی بود بهطوریکه دو بیمه تخصصی باران و خاورمیانه متولد شدند، اما سلیمانی ترجیح داد این سیاست را تغییر دهد و به بیمههای جنرال هم مجوز دهد.
سلیمانی زمانی در گفتوگو با بیمهداری نوین در توجیه این کار میگوید: «اتفاقا سختگیریهای ما در صدور مجوز تاسیس به شرکتهای جنرال بیشتر است زیرا باید بیزینس پلن منحصربفردی داشته باشند که در صنعت بیمه نوآورانه باشد.»
به هر روی ورای تغییر سیاستهای اتخاذی در نهاد ناظر، از سال ۹۹ تا ۱۴۰۲ شرکتهای مختلفی مجوز تاسیس دریافت کردند و بازیگرانی جدیدی به عرصه بیمهگیری پا نهادند.
نکته قابل توجه در خصوص بازیگران جدید این است که اغلب کاملا خصوصی هستند و سهامدار دولتی ندارند و از طرفی از سایر نهادهای مرتبط مانند نهاد سرمایهگذاری و تامین مالی رهسپار سپهر بیمه شدهاند.
بیمه اتکائی سامان، بیمه اتکائی تهران رواک، بیمه اتکائی آوای پارس، شرکت بیمه جنرال پردیس، شرکت بیمه عمر هامرز، شرکت بیمه جنرال هوشمند فردا، شرکت بیمه عمر آگاه و شرکت بیمه رایا از جمله شرکتهایی هستند که مجوز تاسیس گرفتهاند و در حال فعالیت هستند، شرکتهای بیمه اعتماد، هاما، مفید و پرشین نیز در شرف تاسیس هستند.
همانطور که مشخص است، تعداد شرکتهای بیمه افزایش قابل توجهی یافته و این افزایش بیسابقه دارای موافقان و مخالفاتی است.
موافقان افزایش تعداد شرکتهای بیمه معتقدند، اگر به بازار آزاد رقابتی اعتقاد داشته باشیم ورود بازیگران جدید و یا خروج برخی شرکتهای بیمه امری کاملا طبیعی است؛ چرا که این بازار است که با توجه به شرایط رقابتی تعیین میکند کدام شرکتهای بیمه ماندگارند و کدام باید از گردونه رقابت حذف شوند.
مخالفان تعدد شرکتهای بیمه نیز بر این باورند که ما هنوز مولفههای بازار رقابتی را نداریم و از سوی دیگر همچنان حلقه تکمیلکننده نظارت سیستماتیک در صنعت بیمه ایران ناقص است؛ در این راستا باید همزمان با رشد عددی شرکتهای بیمه، توسعه نظارت هوشمند اتفاق بیفتد در غیراینصورت شاهد بیمههای توسعه دیگری خواهیم بود.
ورای از نظرات موافق و مخالف افزایش تعداد شرکتهای بیمه، دیگر فرصت نقد نیست چرا که تعداد بیمهگران چه بخواهیم و چه نخواهیم در حال افزایش است. اما آیا این افزایش تعداد بیمهگران میتواند شرایط فعلی بازار بیمه ایران را متحول میکند؟ آیا بازیگران جدید قادرند قواعد بازی را تغییر دهند؟
آیا شرایط فعلی صنعت بیمه که حاکی از دخالت سهامداران دولتی، پرتفویسازی ولع سهم بازار و نرخشکنی است، با حضور بازیگران جدید دچار تغییر خواهد شد؟
آیا بازیگران جدید این ظرفیت را دارند که کژرفتاریهای ناشی از مسابقه تولید حق بیمه را در صنعت بیمه به سوی سودآوری و حفظ حقوق ذینفعان سوق دهند؟ آیا بازیگران جدید میتوانند ورق را برگردانند و چالش چندین ساله صنعت بیمه که همان نارضایتی مشتریان از سرویسدهی و پرداخت خسارت است را به بازاری مشتری محور تبدیل کنند؟
این سوالات در واقع انتظاری است که صنعت بیمه از بازیگران جدید دارد؛ اما تحقق این انتظارات تا چه اندازه میسر است؟
اگر بخواهیم از پنجره واقعیت به حیاط بازی شرکتهای بیمه تازه تاسیس بنگریم باید گفت، به دلیل اینکه شرکتهای بزرگ و قدیمی سالهاست در بازار بیمه ریشه دواندهاند و برخی فرهنگها را نهادینه کردهاند به نظر میرسد، تغییر رفتار صنعت بیمه توسط بازیگران جدید کار راحتی نخواهد بود. از طرفی قدرت سهامداران دولتی در شرکتهای بیمه قدیمی همیشه میچربیده و تاثیر زیادی در فضای کلان صنعت بیمه داشته است.
سهامداران زورگويی که به مدد پشتوانه دولتی، مدیران شرکتهای بیمه را به سمت کسب سهم بازار، حصول پرتفوی بیشتر برای رزومهسازی، عدم رعایت مفاد آییننامههايي همچون آییننامه حاکمیت شرکتی و… میکشانند و مدیران نیز ناگزیرند برای از دست ندادن جایگاه مدیریتی کژتابیها را تداوم بخشند. در این راستا شکستن این سد کار راحتی نیست و چه بسا بازیگران جدید را هم به ورطه این چالش بکشاند.
انتهای پیام