به گزارش الفباخبر ، تصور بفرمایید که چون نیاز به منابع مالی است باید مثلا ۳۵ درصد از سود حاصله توسط شرکت بیمه گر پرداخت شود و حال اینکه چنین سودی از کجا می آید خدا می داند!
ظریفی می گفت برای تامین چنین سودی قاعدتا باید ریسک های خوب را بدهند به این اوراق و گوشت های بی استخوان و ریسک هایش را برای خودشان بردارند.
حساب کنید شرکت ایران معین مثلا چیزی حدود ۱۰۰ میلیارد تومن، بیمه ملت ۹۰ میلیارد تومن و شرکت اتکایی امین ۴۰۰ میلیارد تومن و جمعا در صنعت چیزی حدود ۵۹۰ میلیارد تومن اوراق اتکایی بیمه عرضه می شود.
خب! وقتی به آمارهای دنیا در مدت ۲۵ سال گذشته نگاهی بیندازیم ،در این مدت چیزی کمتر از یک درصد سهام بیمه ها به اوراق اتکایی اختصاص یافته و با این حساب اگر ۴۰۰ میلیارد تومن توسط بیمه اتکایی امین که چیزی حدود ۵۰ در صد سرمایه این شرکت را شامل می شود، به این اوراق اختصاص یابد ، معلوم است یک جای کار به شدت می لنگد و خطرناک است که نصف سرمایه یک شرکت صرف انتشار اوراق اتکایی شود در حالی که این رقم ۵۰ برابر متوسط جهانی است.
چنین قاعده عجیبی شاید به این خاطر باشد که فشار از بیرون دارد به عقلانیت رفتاری شرکت ها با این هم پیچیدگی فنی لطمه می زند!
واقعا این روزها اتمسفر بیمه نیاز به جسارت بیشتری برای خروج از این فشارها دارد و به تعبیر خودمانی تر اگر صنعت بیمه دچار «بفرموده ها» شود، اقتضائات کسب و کار و بنگاهداری را به دست فراموشی خواهد سپرد.
انتهای پیام