این نتایج متاآنالیز جدید از هفت مطالعه توسط محققان دانشگاه لیمریک در ایرلند است.

نتایج بررسی نشان می‌دهد که بهترین زمان برای پیاده روی در مدت ۶۰ تا ۹۰ دقیقه پس از صرف غذا است. در این زمان، قند خون به طور معمول به اوج خود می‌رسد.

شرکت کنندگان در مطالعه به گروه‌های ایستاده و پیاده روی تقسیم شدند. قرار شد هر دو گروه طی یک روز ۲ تا ۵ دقیقه در هر ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در فعالیت شرکت کنند.

محققان گفتند حتی فقط چند دقیقه پیاده روی آهسته با شدت زیاد برای ایجاد افت قابل توجه در قند خون برای شرکت کنندگان در مطالعه کافی بود.

نکته قابل توجه، پیاده روی پس از غذا با افزایش تدریجی‌تر و اُفت قند خون نسبت به نشستن یا حتی ایستادن همراه بود.

افراد مبتلا به چاقی در این مطالعه نتایج قابل توجهی در کاهش قند خون در حالت ایستاده بعد از غذا در مقایسه با نشستن تجربه کردند.

محققان همچنین اظهار داشتند که پیاده روی برای مدت زمان طولانی‌تر پس از غذا می‌تواند فواید دیگری هم داشته باشد.

یک پیاده روی کوتاه و پرسرعت پس از غذا برای افرادی که دارای فشار خون بالا یا دیابت هستند مفید است.

به گفته «هیلی پرلوس»، متخصص تناسب اندام و متخصص روانشناسی ورزشی، «پیاده روی و ایستادن می‌تواند بر متابولیسم گلوکز تأثیر بگذارد. گلوکز پس از وعده‌های غذایی در جریان خون آزاد می‌شود و منجر به افزایش قند خون می‌شود. در حالی که افزایش جزئی قند غیرطبیعی نیست، اما حفظ سطح قند در مدیریت دیابت بسیار مهم است.»

وی توضیح داد: «با درگیری فعال عضلات در پیاده روی، عضلات شما گلوکز اضافی موجود در جریان خون را مصرف می‌کند. جریان بهتر خون برای عضلات و اندام‌ها شما حیاتی است و در نتیجه یک سیستم عروقی سالم‌تر ایجاد می‌شود.»

پیاده روی بعد از شام همچنین سروتونین را آزاد می‌کند که به خواب بهتر کمک می‌کند، یک ذهنیت مثبت را تقویت می‌کند و حافظه را افزایش می‌دهد.

به گفته محققان، سایر فواید پیاده روی بعد از صرف غذا شامل موارد زیر است:

• تنظیم حرکت روده

• بهینه سازی سیستم لنفاوی برای از بین بردن ضایعات لنفاوی

• افزایش جریان خون تازه به همه اندام‌ها

• انتشار "هورمون‌های شادکننده"، از جمله دوپامین، اکسی توسین، سروتونین و اندورفین های طبیعی / قاتلان درد که باعث کاهش هورمون‌های استرس در بدن می‌شود

• افزایش متابولیسم چربی با حفظ ضربان قلب با شدت کمتر، ضمن به حداقل رساندن تحریک کورتیزول

• با کاهش هورمون‌های استرس، شروع التهاب را کاهش می‌دهد.