تیم مطالعه به رهبری دکتر «مایکل دیوید» از مؤسسه تحقیقات زوال عقل بریتانیا در لندن، نتایج ۱۹ کارآزمایی بالینی انجام شده از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۱ را بررسی کردند. این کارآزمایی ها شامل بیش از ۱۸۰۰ بیمار مبتلا به بیماری آلزایمر یا اختلالات ذهنی خفیف بود.

در این کارآزمایی‌ها، داروهای نورآدرنرژیک از جمله اتوموکستین (Strattera)، متیل فنیدات (Ritalin/Concerta) و گوانفاسین (Tenex) برای درمان تفکر، حافظه و علائم روان‌پزشکی در افراد مبتلا به بیماری‌های عصبی استفاده شد.

سپس محققان نتایج ۱۰ کارآزمایی شامل ۱۳۰۰ بیمار را با هم بررسی کردند. آنها به بررسی معیارهای توانایی روزانه شرکت کنندگان برای عملکرد، از جمله جهت یابی / توجه، حافظه، فصاحت کلامی و زبان پرداختند.

این کارآزمایی‌ها فواید کوچک، اما قابل توجهی از داروهای نورآدرنرژیک را بر مهارت‌های ذهنی کلی نشان دادند.

محققان سپس نتایج هشت کارآزمایی را برای رفتار و علائم عصبی روانی، بیقراری و بی تفاوتی جمع آوری کردند.

محققین حتی پس از در نظر گرفتن تفاوت‌ها در طراحی کارآزمایی و نتایج مورد نظر، به تأثیر مثبت زیادی از داروهای نورآدرنرژیک بر بی‌انگیزی پی بردند.

به گفته محققان، سیستم نورآدرنرژیک مغز ممکن است هدف خوبی برای درمان باشد زیرا در اوایل بیماری آلزایمر مختل می‌شود. داروهای نورآدرنرژیک شامل داروهای ضد افسردگی، داروهای فشار خون بالا و داروهای اختلال بیش فعالی هستند.

این داروها، انتقال دهنده عصبی نورآدرنالین (که نوراپی نفرین نیز نامیده می‌شود) را هدف قرار می‌دهند که برای بسیاری از فرآیندهای ذهنی از جمله توجه، یادگیری، حافظه، آمادگی برای عمل و سرکوب رفتارهای نامناسب حیاتی است.

منبع:بهداشت نیوز