طراحی واکسن مدرنا

شرکت بیوتکنولوژی آمریکایی مدرنا که موفق به طراحی واکسن کرونا با کارایی ۹۰ درصدی شد، اعلام کرد که این واکسن را در دو روز طراحی کرده است.

به گزارش الفباخبربه نقل از اینترپرنر، چندی پیش شرکت داروسازی "مُدرنا" اعلام کرد فاز سوم آزمایشات این شرکت نشان می‌دهد که واکسن کرونای آنها بیش از ۹۴ درصد در جلوگیری از کووید-۱۹ مؤثر بوده است، این واکسن که دو دوز آن باید تزریق شود، روی ۳۰ هزار داوطلب تست شده و تاکنون نتایج ایمنی داشته است. "مدرنا" می‌گوید این واکسن در دمای دو تا هشت درجه سانتیگراد که دمای یک یخچال خانگی استاندارد یا یک یخچال پزشکی است تا ۳۰ روز پایدار باقی می‌ماند. همچنین تا ۶ ماه در منفی ۲۰ درجه سانتیگراد قابل نگهداری است و سالم می‌ماند.

درحالیکه شرکت‌های بسیاری در جهان به سختی در حال تولید واکسنی برای بیماری کووید-۱۹ هستند حال مشخص شده که شرکت داروسازی آمریکایی مدرنا تنها دو روز برای طراحی واکسن کووید-۱۹ خود زمان صرف کرده است و این کار را به لطف فناوری آران‌ای پیام‌رسان به سرعت انجام داده است.

براساس گزارشی از نیویورک تایمز، آنچه که می‌تواند بزرگترین پیشرفت علمی این دهه باشد، فقط در ۴۸ ساعت طراحی شده است. واکسن شرکت مدرنا مبتنی بر آر ان ای پیام رسان است که آن قطعه‌ای از اسید ریبونوکلئیک است که اطلاعات مربوط به توالی اسیدهای آمینه یک پروتئین خاص را از دی.ان.ای (جایی که تمام این اطلاعات ذخیره می‌شود) به ریبوزوم(جایی که در سلول است) منتقل می‌کند. در این فرایند پروتئین‌های مختلف سنتز می‌شوند. به زبان ساده، می‌توانیم آر ان ای پیام رسان را به عنوان یک دستگاه یو.اس.بی در نظر بگیریم که سلول‌ها از آن برای انتقال اطلاعات از کامپیوتر (دی.ان.ای) به دستگاه دیگری مانند چاپگر (ریبوزوم) استفاده می‌کنند.

همانطور که محققان در تولید آر.ان.ای مصنوعی پیشرفت کردند، دانشمندان به این فکر کنند که آیا می‌توانند سلول را با وارد کردن در یک زنجیره اسید ریبونوکلئیک اصلاح کنند یا خیر زیرا اگر این عمل صورت بگیرد سلول‌ها می‌توانند ریبوزوم‌ها را فریب دهند و باعث شوند پروتئین‌های مورد نظر ما تولید شود.

در سال ۱۹۹۰، در آزمایشگاه‌های "دانشگاه ویسکانسین"، برای اولین بار فریب ریبوزوم‌های موش‌ها امکانپذیر شد و داده‌های آن مطالعه راه ایجاد آنتی بادی برای واکسیناسیون علیه عفونت‌ها و استفاده از آنزیم‌ها برای معکوس کردن روند بیماری‌های نادر یا عوامل رشد برای ترمیم بافت آسیب دیده قلب را باز کرد.

البته اعمال این روش و انجام دادن آن روی بدن انسان به همین آسانی نبود و بسیار پیچیده‌تر بود. یک از عواملی که انجام این کار را بر روی انسان سخت می‌کرد این بود که دانشمندان نمی‌توانستند آر.ان.ای مصنوعی را یکی یکی به سلول‌ها تزریق کنند و از طرفی دیگر، تأمین مقادیر زیادی از آن آر.ان.ای از خون می‌توانست یک واکنش ایمنی بسیار خطرناک را ایجاد کند.

انتهای پیام

تاریخ انتشار: دوشنبه 10 آذر ماه 1399 - 12:41

نظرات کاربران

ارسال