در سوگ استاد جامعه شناسی

چه سال سخت و نامرادی است. هر روز باید خبر از دست ‌شدن عزیزی را بشنویم.

با خبر شدم که استاد عزیز جناب آقای دکتر مهدی طالب استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران دعوت حق را لبیک گفته‌ و به دیار ابدی شتافته‌است. او استادی گرامی و مشاوری صدیق برای مدتی طولانی برای من بود. از صمیم قلب او را دوست داشتم و می‌ستودمش.

در مدت مسئولیّت بنیاد مسکن و به ویژه در جریان بازسازی مناطق آسیب‌دیده بر اثر زلزله رودبار-منجیل در سال ۱۳۶۹ همکاری ما اوج گرفت. بیش از دویست هزار واحد مسکونی بر اثر زلزله آسیب دیده بودند و ما افزون بر تدارکات فنی، تجهیزاتی و مصالح ساختمانی نیاز به فهم نحوه‌ی تعامل با آسیب‌دیدگان به ویژه روستائیان و نحوه توان‌افزایی آنان داشتیم. استاد طالب که متخصص تعاون روستایی بود، راهنمای کم‌نظیری برای ما بود. ایشان نه تنها در ستاد و در جریان تدوین نحوه سازمان‌دهی نظام بازسازی مناطق آسیب‌دیده به ما کمک کردند که خودشان در منطقه زلزله‌زده شخصا حضور یافتند و هم تمام همکاران ما را آموزش دادند و هم در نشست‌های با روستائیان آسیب‌دیده از زلزله، سازمان مشارکت بنیاد-روستائیان را در عمل مستقر نمودند. این تجربه‌ی بازسازی از موفق‌ترین تجربه‌های بازسازی مناطق سانحه‌دیده بود و استاد مهدی طالب در آن نقش مؤثری داشت.

مهدی طالب عزیز در دوره‌ای که در وزارت مسکن و شهرسازی نیز بودم به عنوان مشاور امور اجتماعی همکار من بود. ما بر این باور بودیم که امر مسکن تنها مساله‌ی فنی و یا مالی نیست. بلکه، دارای ابعاد اجتماعی مهمی است. ما به شهر و خانه به عنوان سازمان و نهادهای اجتماعی نگاه می‌کردیم و معتقد بودیم که باید درکنار سایر مسائل، این بعد نیز مورد توجه قرار گیرد. او شورای اجتماعی وزارت مسکن و شهرسازی را بنیان گذاشت و در تصمیم‌گیری‌ها به ما کمک می‌کرد. و در پایان برای آن‌که تجربه یک دوره وزارت مسکن و شهرسازی تدوین گردد در تدوین مجموعه چهار سال، چهار گام که در واقع گزارش اقدام‌های مهم من در دوره وزارت مسکن و شهرسازی است کمک جدی به من نمود.

اکنون که به آن دوران و زمان‌های بعد از آن نگاه می‌کنم تماما از او خاطره خوب دارم. برای او از درگاه حضرت احدیت آرزوی آمرزش و غفران دارم و برای خانواده محترمش، همکاران گرامی‌اش در دانشگاه تهران و دانشجویانی که از کلاس‌ها و رفتار او کسب دانش کردند و برای تمام دوستدارانش آرزوی شکیب و سزای نیک دارم. خداوند ما را نیز به نیکی به این خوبان ملحق سازد و او را در جنت و فردوس خود جای دهد. روحش شاد.