به گزارش الفباخبر ، زخمهای بستر گرید 4 شدیدترین نوع زخمهای بستر بوده و به آنها زخمهای فشاری هم گفته میشود. «زخم بستر گرید 4 زخم عمیقی است که در آن آسیب ناحیه زیاد است و زخم بزرگی در ناحیه وجود دارد. ماهیچهها، تاندونها، استخوانها و مفاصل نیز ممکن است درگیر شوند. عفونت در این مرحله خطرناک است».، نیاز به جراحیهای تهاجمی دارند و حتی منجر به مرگ میشوند.
زخم بستر گرید 4 چه شکلی است؟
زخم بستر گرید 4 که مشخصه بارز آن تخریب شدید بافت است، عمیقترین و بزرگترین زخم در بین درجات مختلف زخم بستر است. این زخمها شبیه به حفرههای قرمز رنگی در پوست هستند که میتوان عضلات، استخوانها و/یا تاندونها را هم در کف آنها دید. یک زخم بستر گرید 4 عفونی بوی نامطبوعی داشته و چرک از آن ترشح میکند. به علاوه، ممکن است دور تا دور زخم را بافتهای مردهای به رنگ تیره یا مایل به زرد گرفته باشد.
چه کسانی در معرض دچار شدن به زخمهای بستر گرید 4 هستند؟
تمام کسانی که زخم بستر دارند ممکن است زخمشان به زخم بستر گرید 4 تبدیل شود. برای مثال، در آسایشگاههای سالمندان، این زخمها زمانی اتفاق میافتند که فرد به مدت طولانی در حالت دراز کشیده، روی صندلی یا توی ویلچر به حال خود رها شده و به او رسیدگی مناسبی نمیشود.
افرادی که بیش از همه در معرض خطر چنین زخمهایی قرار دارند مبتلایان به عارضههای زیر هستند:
کم خونی (آنمی)
کاهش ذهن آگاهی (Decreased mental awareness)
بیماریهایی که بر جریان خونرسانی تأثیر میگذارند مثل دیابت
تب
شکنندگی پوست
هیپوکسمی (کاهش اکسیژن سطح خون)
بیتحرک یا محدودیت حرکتی
عفونت
ایسکمی (محدودیت جریان خون به یک بخش بدن)
بیماری عصبی
نوروپاتی (آسیب عصبی که منجر به درد، ضعف و/یا بیحسی میشود)
چاقی مفرط
تغذیه ضعیف یا کم آبی
آسیبدیدگی نخاع
بیاختیاری ادرار یا مدفوع
علائم زخم بستر گرید 4
اکثر علائم زخم بستر گرید 4 به عفونتهای باکتریایی (که یکی از عوارض شایع آن هستند) مربوط میشوند.
علائم زخم بستر گرید 4 عبارتند از:
سیاه شدن پوست
ترشح مایعات و چرک
تب
داغ شدن پوست
بوی نامطبوع
زخم بازی که بافتهای نرم یا استخوان در آن دیده میشوند
لبههای قرمز
ورم در اطراف زخم
اگر هر یک از علائم زخمهای بستر گرید 4 را روی بدن یکی از عزیزان سالمندتان دیدید فوراً او را به یک مرکز درمانی برسانید.
خطرات درمان نکردن زخم بستر
زخم بستر شدید گرید 4 و خطرات درمان نکردن آن
زخمهای بستر در صورت درمان نشدن میتوانند منجر به عوارض و مشکلات مختلفی برای سلامت بیمار شوند. برخی از خطرات درمان نشدن زخمهای بستر عبارتند از:
سپسیس (Sepsis)
زخمهای بستر درمان نشده به دروازهای برای ورود عفونتها تبدیل میشوند. سپسیس یک عفونت باکتریایی است که بر جریان خون و بافتهای بدن تأثیر میگذارد. سپسیس موقعی که به جریان خون میرسد، میتواند باعث عفونت اندامهای حیاتی و در نتیجه نارساییهای کشندهی این اندامها شود.
بیتحرک شدن
زخمهای فشاری میتوانند یک موقعیت بد را بدتر کنند؛ زمان طولانی مورد نیاز برای بهبود یک زخم بستر میتواند باعث شود که بیمار برای مدت طولانی بیحرکت بماند.
سلولیت
عفونتهای یک زخم بستر میتواند به لایههای سالم پوست اطراف نیز سرایت کرده و باعث نوعی عفونت بافتی عمیق به نام سلولیت شوند. سلولیت در صورت درمان نشدن میتواند به عفونتی خطرناک تبدیل شود که قادر است مستقیماً وارد جریان خون شود.
عفونت استخوان/ مفصل
یک زخم بستر میتواند منجر به عفونت استخوان و مفصل شود که در این صورت برای درمان به یک دوره مصرف سنگین آنتیبیوتیکها نیاز خواهد بود. گاهی اوقات، پزشک مجبور میشود که ناحیه درگیر عفونت را از طریق عمل جراحی بردارد.
آیا زخم بستر میتواند کشنده باشد؟
بیمارانی که دچار چنین عوارضی میشوند بیش از سایرین در معرض خطر مرگ ناشی از زخم بستر قرار دارند. در صورتی که زخمهای بستر درمان نشده یا درمانهای صورت گرفته نتوانند مانع از تخریب بیشتر بافت پوست شوند، این زخمها میتوانند از زخمهای فشار گرید اول به زخمهای خطرناکتر گرید 4 تبدیل شوند.
درمان زخمهای فشاری
درمانهای مختلفی برای کنترل زخمهای فشاری و سرعت بخشیدن به التیام آنها وجود دارد که استفاده از هر یک از آنها به شدت زخم فشاری بستگی دارد. این درمانها عبارتند از:
تغییر مرتب وضعیت قرارگیری بدن
استفاده از تشکها و تخت خوابهای مخصوصی که فشار را کاهش میدهند
آگاهی از اهمیت داشتن یک رژیم تغذیهای سالم
پانسمان زخم فشاری برای حفظ رطوبت زخم و خشک نگهداشتن پوست اطراف آن. هیچ کدام از انواع پانسمانها مزیت خاصی نسبت به دیگری ندارند.
در صورتی که پماد یا سایر پانسمانها (برای مثال، پانسمانهای فوم) در دسترس نباشد از پانسمان گاز سالین (Saline gauze) استفاده میشود.
گذاشتن لایه نازکی از پانسمان روی هرگونه فضای رو باز ایجاد شده روی پوست، برای کمک به جلوگیری از عفونت
تمیز کردن مرتب زخم با محلولهای مناسب (نوع محلول مورد استفاده به گرید زخم بستگی دارد).
در درمان زخمهای بستر، هیچ یک از انواع خاص داروهای ضد عفونی (مانند ید) یا آنتیبیوتیک نسبت به یکدیگر مزیتی ندارند.
اعمال داروها یا محلولهای شیمیایی مخصوص بروی ناحیه درگیر، در صورت تداوم عفونت
عمل زخم بستر برای برداشتن بافت آسیب دیده که شامل برداشتن کامل بافتهای مرده زخم، برداشتن استخوان زیرین یا نمایان شده و پر کردن فضای خالی شده میشود.
انجام عملهایی برای بستن زخم (در صورت نیاز با استفاده پیوند پوست)
پایبندی به عاداتی که به بهبود زخمها کمک میکنند، مثل رعایت یک رژیم تغذیهای سالمِ مطابق با توصیههای متخصصین تغذیه.
پیشگیری از زخم بستر گرید 4
اگر مجبورید که به مدت طولانی در یک تخت خواب یا صندلی بمانید، حتماً باید به احتمال بروز زخمهای فشاری هم توجه داشته باشید. شما یا فردی که از شما مراقبت میکند میبایست از طریق کاهش فشار، کاهش زمانی که فشار وارد میشود و همچنین بهبود کیفیت پوست، از آسیبدیدگی پوست جلوگیری کنید. سطوح کاهش دهنده فشار، مثل تشکها و بالشهای ویلچر، از طریق توزیع یکنواخت فشار به کاهش فشار وارده بر پوست کمک میکنند.
میتوان از وسایل پایش آسیبهای فشاری، که میزان رطوبت پوست، حرکت بدن و فشار وارده به نقاط تکیهگاه بدن را اندازهگیری میکنند، برای جلوگیری از آسیبها و زخمهای فشاری استفاده کرد. حصیرهای لاستیکی دارای حسگر فشار، که روی تخت خواب یا ویلچر قرار میگیرند، نمونهای از همین وسایل هستند.
برای مراقبت روزانهتان برنامهای تهیه کنید که فرد مراقبت کننده از شما یا هر مراقب دیگری بتواند از آن پیروی کند. این برنامه میبایست تغییر مرتب وضعیت بدن، وسایل کمکی، مراقبتهای روزانهی پوست، یک رژیم غذایی مغذی، و تغییرات در سبک زندگی را شامل شود.
اگر در معرض خطر بالای زخمهای فشاری قرار دارید میبایست به طور روزانه توسط یک پرستار ارزیابی شوید. از آنجایی که گاهی اوقات بررسیهای چشمی پوست قابل اطمینان نیستند، تشخیص زود هنگام زخمهای فشاری با استفاده از فناوریهای قابل استفاده بر بالین بیمار (bedside technologies) میتواند به تسهیل اقدامات پیشگیرانه کمک کند. فشار ناشی از وسائل پزشکی مثل لولههای اکسیژن، کاتترها، گردن بندهای طبی، اسپلینتها و مهار کنندهها (restraints) میبایست به حداقل رسیده یا کاملاً حذف شود.
انتهای پیام