در تحقیق اول، محققان ۲۸ مطالعه را بررسی کردند که شامل بیش از ۲۲ میلیون بیمار سرطانی در سراسر جهان بود و دریافتند که میزان خودکشی آنها ۸۵ درصد بیشتر از جمعیت عمومی است.

کمترین میزان خودکشی در میان بیمارانی بود که بهترین نتایج را از روند درمان شأن دریافت کرده بودند مانند بیماران مبتلا به سرطان پروستات، ملانومغیرمتاستاتیک (سرطان پوست) و سرطان بیضه؛ در حالی که بالاترین میزان خودکشی در بین بیماران با بدترین روند درمان مانند سرطان پانکراس و معده بود.

بررسی‌ها نشان داد بیماران سرطانی در ایالات متحده به طور قابل توجهی نسبت به آسیا، استرالیا یا اروپا نرخ خودکشی بالاتری داشتند.

دکتر «کورینا سلیگر بهمه»، متخصص مغز و اعصاب از دانشگاه رگنسبورگآلمان، می‌گوید: «دلایل احتمالی آن شامل اجتناب از هزینه بالای درمان از سوی بیماران آمریکایی به منظور محافظت از خانواده‌هایشان در برابر بحران مالی و دسترسی آسان‌تر به اسلحه است.»

در مطالعه دوم، محققان سوابق سلامتی حدود ۴۶۰ هزار نفر در بریتانیا را که بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۲۰ به ۲۶ سرطان مختلف مبتلا شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. محققان دریافتند که ۵ درصد مبتلا به افسردگی و ۵ درصد مبتلا به اضطراب پس از تشخیص سرطان بودند.

حدود ۱ درصد از بیماران پس از تشخیص سرطان به خود آسیب می‌زنند و بیماران مبتلا به تومورهای مغزی، سرطان پروستات، لنفوم هوچکین، سرطان بیضه و ملانوم به احتمال زیاد به خودشان آسیب می‌رسانند.

حدود یک چهارم بیماران سرطانی اختلالات سوءمصرف مواد داشتند و میزان آن و سایر مسائل روانپزشکی در طول زمان، حتی سال‌ها پس از تشخیص سرطان، افزایش می‌یابد.