از ورزشگاه آفتاب خورده و فرسوده مونیسیپال پورتیموننزه گرفته تا استادیوم ژوزه آلوالادِ لیسبون. به اینکه به دیدنش به نظاره بنشینیم. به مهارتش، به خلاقیتش؛ اگر کمی هم حس ناسیونالسیتی‌مان گل کند صادقانه باید
بگوییم به ایرانی بودنش. نه تنها خوره‌های تماشای مستطیل سبز، اگر سر سوزنی به واژه نبوغ و موفقیت علاقه داشته باشیم بلکه همه اقشار جامعه، عاری از هر رنگی، او که همه محدودیت‌ها را به هیچ گرفته و جانانه با سینه فراخش ادامه می‌دهد.
حتی اگر با کج‌سلیقگی عوامل صدا و سیما فوتبالش پخش نشود، کنداکتور آن جایش را بدهد به سریال‌های آبکی داخلی و از این دست برنامه‌ها، اما مشتاقانش پناه می‌برند به تلویزیون‌های اینترنتی، استریم‌ها و.. تا تماشایش
کنند و از نبوغ و ممارستش لذت ببرند. به اینکه می‌توان زیر شلاق‌های کمر‌شکن آفتاب سوزان و رطوبت شهری بندری تلاش به خرج داد برای رسیدن به کامیابی. به اینکه بر خلاف شرقی‌های چشم بادامی که با همان سن
و سال پایین به بدنه آکادمی‌های فوق پیشرفته کشورهای بلوک غربی تزریق می‌شوند تا ترقی کنند. او اما محروم از همه اینها بالا آمده، جان کنده اما بالا آمده، جانانه‌ام بالا آمده.
او بود که از برهوتِ ورزشگاه ثانی بن جاسم الغرافه آمد گریبان تیم‌های ریز درشت اروپایی را گرفت، تا خبرنگار بریتانیایی در کنفرانس مطبوعاتی همین موضوع را به او و حاضران کنفرانس گوش زد کند. تا سی آر
سون با آن ابهت گلاویز داور شود برای بیرون راندن او از زمین، زودتر از موعد مقرر. او بود که دلخوریش از نیمکت نشینی را طی مهمترین تورنمنت اروپا با یک ضربه قیچی مبهوت کننده به مندیِ گلرِ شق و رق
ایستاده چلسی و کونسیسائو شناساند تا سبک و کیفیتش را به همگان تحمیل کند.
حالا اما حدیث درخشش "مهدی طارمی" بدل گشته به ملودی خوش و مبتهج نه تنها در بندر پورتو بلکه فرسنگ‌ها دورتر به هم وطنانش. که پس از خیره شدن به قاب جادویی؛ تبلورِ درخشش در شبکه‌های اجتماعی جار
زده شود، به او ببالند تا ساعت ها کوک شوند به وقت تماشایش.
همان آنهایی که چشمانشان را به ساق‌های او دوخته‌اند، مهدی همانند فصل گذشته، فصل جدید را هم درخشان آغاز کرد، در کنار تونی مارتینز، اما رفته‌رفته این مهاجم اسپانیایی را از مدارِ توجهات کونسیسائو خارج کرد و
به تنهایی در خط نوک حمله اژده‌ها جای گرفت، آقای "هنرمند" همان لقبی که پائولو فوتره اسطوره باشگاه پورتو طی گفت‌و‌گو با شبکه پرتغالی CMTV بر روی مهدی نامید. زمانی که مهاجم بلند قامت پورتو طی ۱۱
دیدار ابتدایی فصل آمار معرکه ۷ گل و ۴ پاس گل را فراهم کرد تا به‌طور میانگین طی هر بازی یا گل زده یا توانسته باشد پاس گل دهد، تا روزنامه سرشناس اوجوگو تیتری با مضمون Taremi no Topo Da
Liga را صبح فردایش به کیوسکِ روزنامه ببرد. به معنای «طارمی در صدر لیگ»کنایه نیشداری به بازیکنان مطرح و چند صد میلیون پوندی به دو تیم متمولِ شهر لیسبونی.
اما زمانی‌که تغییر تاکتیک از راه رسید تا کونسیسائو سیستم مبتنی بر تک مهاجم را به چینش دو مهاجم تغییر دهد تا مهدی با توجه به توانایی بالای دریبل زنی و ایجاد موقعیت و فضا سازی عملا به مهاجم False ۹ تبدیل
شود. تغییری که مهدی برای همساز شدن با آن به زمان نیاز داشت، در همان هجمه و پس از حواشی توییتری و دور ماندن از تیم ملی طی روزهای فیفا، پناه برد به پاریس، به زیر آن برج آهن پاره و آسمان خراش ایفل،
تا لانگ‌شات خود را در شبکه اجتماعی به اشتراک بگذارد و تظاهر به بی اعتنایی کند. اما کیست که نداند او تشنه بازی بود، تشنه بازی با پیراهنِ سپید و با وقعار تیم ملی کشورش. او که از کوچه پس کوچه‌های همان محله‌های سرزمینش قد کشیده و بالا آمده.
می‌گویند هیچ بازیکنی به اندازه مهاجم تحت فشار روحی، روانی نیست. گویند این دسته از بازیکنان، زندگی و حرفه خود را وقف گلزنی می‌کنند. خودشان از همه بهتر می‌دانند که سرنوشت‌شان هر لحظه به مویی بند است
اما زمانی که تیره روزی به مهدی روی کرد و خشکسالی گلهایش فرا رسید. نق نزد؛ توانست با روحیه والا خود را در کوران رقابت با مهاجم برزیلی و آماده پورتو اوانیلسون در ترکیب اژده‌های آبی نگه دارد. کافیست
به گل استادانه او به تیم بزرگ پرتغالی بنفیکا نگاه کنید در هجمه فشار تیز انتقادات، ابتدا پای راست خود را درگیر نمی‌کند تا پاس هم‌تیمی‌اش ویتینها اوانیلسون به تاختش ادامه دهد تا سر بزنگاه جلوتر از فرتونگن به توپ
ضربه بزند تا جواب تفکر کاسبکارانه خرده گیران را با چسباندن توپ به تور دروازه اینگونه پاسخ دهد. تا سحرِ ۹۰۲ دقیقه عدم گلزنی‌اش طی آن دیدار مهم کلاسیکو باطل شود.
می‌توان آمارها را ردیف کرد؛ حالا پورتوی کونسیسائو با مهدی طارمی یکی از بهترین شروع باشگاه را از حیثِ کسب امتیاز طی سده جدید برجای گذاشته‌اند، ۶۴ امتیاز طی ۲۴ دیدار، به معنایِ ۲ پوینت بالاتر از پورتوی
مخوفِ قهرمان اروپای ژوزه مورینیو. طارمی طی ۴۶ دیداری که به‌عنوان بازیکن ثابت طی لیگ پرتغال به میدان رفته، پورتو هرگز رنگ شکست را به خود ندیده. می‌توان این سیاهه موفقیت را ادامه داد.
کونسیسائو قریحه مربیگری خونسردانه‌ای دارد، اینکه سیطره و موفقیت شاگردانش را هرگز بروز نمی‌دهد، اما خوب می‌داند چه جواهری را نونو پینتو از ریو آوه برایش صید کرده، مهدی طی سه فصل متوالی تعداد
گلهایش را دو رقمی کرده، آماری برابر با مهاجمان نامداری همچون یوناس، باس دوست و جکسون مارتینز. از طرفی بسان یک معمار و هافبکِ کلاس بالای رجیستا پاس گل داده، بهتر از هر فردی طی مجموع دو فصل
اخیر، پاس گل معرکه‌اش را مقابل لاتزیو به یاد دارید؟ همانی که مدافعان چند صد میلیون پوندی لاتزیو را گیج و سر در گم کرده بود.
حالا طارمی در پورتو تبدیل شده به یک مهاجم تمام عیار و فرصت طلب، یاد گرفته مهاجم ایستا نباشد و سر بزنگاه‌ها خود را در محوطه جریمه برساند، آموخته به موقع از فضاهای خالی بین مدافعان و نقطه کور شان
به‌خوبی استفاده کند، از تنوع گلهایش می‌توان به این موضوع پی برد، از گلِ به قول سایت گازتا یونان الهام بخش و دیدنی‌اش برابر تیم ژیل ویسنته گرفته که از میانه میدان نواخته شده به تور دروازه چسبید تا گلزنی با آن
پرواز نامتعارف و معرکه‌اش در ورزشگاه دراگائو برابر رقیب مستقیم‌شان اسپورتینگ.
ورای بازی در تیم پورتو و در آستانه جام جهانی، مهدی حالا تبدیل گشته به یک وزنه سنگین و قابل اعتماد در تیم ملی، به بازیکنی خوش پرستیژ و با اطمینان که بتوان به آن اتکا کرد. به مهاجم که می‌توانند دل هر
مدافعی را با هر استارتی به محوطه جریمه خالی کند، مهاجم رعنای تیم ملی در دل اروپا، درخششی داشته قابل ستایش.
او که در سارانسک روسیه طی دیدار برابر پرتغال سقوطی داشت جانکاه، اما بسان قهرمانان برگشت، برگشتی که برتافته از استعداد ذاتی‌اش بود.تا به قول خودش در صفحه شخصی‌اش در شبکه اجتماعی، شاتِ موفقعیتش
را بارگزاری کرده و زیرش منگنه کند و با صدای رسا اذعان داشته باشد بماند به یادگار! بله آقای مهدی طارمی، صادره از ایران، از شهر بوشهر و محله شغاب، این درخشش ادامه دارتان بماند به یادگار.
عناوین مهم :
