گسترش روابط با کشور‌های همسایه از سیاست‌های اساسی جمهوری اسلامی ایران است، همانگونه که سیاست «نه شرقی – نه غربی» از اصول بنیادین در قانون اساسی کشورمان می‌باشد.

بدین‌ترتیب همانگونه که در توسعه روابط با بلوک غرب باید هشیارانه عمل کرد تا در دام استعماری آنان قرار نگرفت؛ در رابطه با کشور‌های مصادیق بلوک شرق مثل چین و روسیه و امضای توافق‌نامه‌های بلندمدت با آنان نیز باید دقت و حساسیت لازم صورت گیرد چرا که تجربه داخلی و بین‌المللی نشان داده کشور‌هایی که در مواقع اضطرار، اقدام به امضای توافقنامه‌های بلندمدت با قدرت‌ها و بازیگران بین‌المللی کرده‌اند، در درازمدت دچار تنگنا‌ها و مضایقی شده‌اند که منافع ملی آن‌ها را در خطر قرار داده است؛ لذا به همین دلیل است که برخی کارشناسان، دلسوزانه توصیه می‌کنند مقابله با سیاست‌های استعماری غرب و در رأس آن آمریکا نباید منجر به توسعه نامتوازن و کارشناسی نشده روابط و توافقات با کشور‌های عضو دیگر بلوک‌ها شود.