الفباخبر ،آفات ناشناخته کمر صنعت پتروشیمی را خم کرده اند؛شاهمیرزایی،مدیری که پشت پنجره بسته نشسته است
فرزین سوادکوهی در نفت خبر نوشت: صحبت های اخیر شاهمیرزایی معاون وزیر نفت در حوزه پتروشیمی باز هم به مانند گفته های چند روز پیشش از قوام و جانمایه منطقی برخوردار نیست.او در نخستین نشست"چالشهای صنعت پتروشیمی و راهکارهای برون رفت از آن" گفته : ظرفیت اسمی تولید صنعت پتروشیمی ایران با توجه به برنامه ریزی های انجام شده تا سال ۱۴۱۱ و پایان برنامه هشتم توسعه به۲۰۰ میلیون تن خواهد رسید.
بسیاری از کسانی که دستی بر آتش پتروشیمی دارند به خوبی آگاهند که چنین سخنان به عینه مشابه گفته هایی از دیگر مدیران است که در مقاطع مختلف مسئولیت خود این گونه وعده ها را می دادند.
صنعت پتروشیمی ایران هم اکنون گرفتار مشکلاتی کوچک و بزرگ است. شاهمیرزایی می گوید مصرف خوراک این صنعت در پایان برنامه هفتم به ۲/۲ میلیون بشکه معادل نفت خام در روز میرسد که با ظرفیت پالایشی کشور برابر است.ولی گویی از یاد می برد که قطع مکرر خوراک دهی به دلیل اولویت گازرسانی خانگی خیلی ساده واحدهای پتروشیمی را در تولید لَنگ می گذارد.حتی رمضانعلی سنگدوینی، عضو کمیسیون انرژی مجلسی که با دولت همسوست می گوید ما گاز کم داریم و در این چند سال تولید دندان گیری نداشته ایم وحتی در میادینمان که توسعه انجام شده اما این حرکت در تولید خودش را نشان نداده.این نماینده مجلس در عین حال تاکید می کند که هرسال ۱۰ تا ۱۲درصد به مصرف گاز اضافه می شود و اولویت هم با مصرف بخش خانگی است.
همین قطعی های گاز به تعبیر نمایندگان مجلس باعث شده شرکت های پتروشیمی درآمد ۱۰ میلیارد دلاری پیشین خود را دیگر به خواب هم نبینند.
چندی پیش احمد مهدوی ابهری دبیرکل انجمن صنفی کار فرمایی صنعت پتروشیمی نیز بر این گفته ها صحه گذاشت و اظهار کرد که برخی صنایع میتوانند از مازوت به عنوان سوخت جایگزین استفاده کنند. اما گاز برای خوراک پتروشیمیها، نیاز اساسی است و در صورت قطعی گاز، فقط از نظر سوخت ضربه وارد نمیشود، بلکه خوراک هم وجود نخواهد داشت.
به گفته وی، همه دنیا به صنایع اهمیت میدهند تا تولید قطع نشود، اما در ایران برعکس است و کسانی که این پیشبینیها را نکردند، باید پاسخگو باشند. زیرا این موضوع به صادرات و ارزآوری لطمه میزند. بر اساس قانون، اگر خوراک پتروشیمیها به صورت غیر مترقبه قطع شود، دولت باید خسارت پرداخت کند، اما متاسفانه هیچ وقت این خسارت را پرداخت نکرده است.
جالب است بیاد بیاوریم که بهزاد محمدی معاون پیشین وزیر نفت هم در این خصوص گفته بود صنعت پتروشیمی به ازای هر روزی که قطعی گاز داشته باشد ۲۰میلیون دلار کمتر درآمد خواهد داشت. حال معلوم نیست چرا شاهمیرزایی از تولید دویست میلیون تنی تا سال و پایان برنامه هشتم توسعه صحبت می کند.یعنی واقعا او نمی داند قطع شدن گاز واحدها به چه معناست؟
بی شک وقتی تولید دچار وقفه و سکون شود، بازارصادرات هم تحت تاثیر قرار می گیرد و مشتری های ایران هم از معامله با کشوری که تحویل محصولاتش بی بنیاد است و نمی توان روی تعاملاتش حسابی باز کرد، کناره گیری میکنند.اتفاقی که تابحال چندین بار افتاده.
گرفتاری پتروشیمی ها یکی دوتا نیست که کسی چنین خوشبینانه در بابش سخن بگوید.تولید در این حوزه به مانند هر صنعت دیگری مبتنی بر دودوتا چهارتایی است که نمی توان دست به ترکیب منطقی اش زد.
شاهمیرزایی که خود معترف است که در حال حاضر ۶۷ مجتمع در صنعت پتروشیمی با ظرفیت اسمی ۹۰ میلیون تن فعال هستند ولی فعلا با ۷۵ درصد ظرفیت خود در مدار قرار دارند چگونه می خواهند به افق های وعده داده شده برسند؟
حوزه صادرات محصولات پتروشیمی هم درگیر موانعی است که هرگز نمی تواند تغییر مطلوبی برای درآمدزایی ایجاد کند.
روزگاری یکی از مزیت های پتروشیمی ایران تحویل محصول آنهم با گرفتن خوراک فراوان به قیمت رقابتی بود اما حالا بایدبه غیر از قطعی گاز وبرق و...با گرفتاری هایی بزرگتری مثل افزایش نرخ خوراک و غیر رقابتی شدن آن از طرف بخش های بالادستی، خوراک گیری از منابع غیر متعارف جهانی وکم شدن قیمت انرژی در دنیا (که به افت قیمت قابل تامل محصولات پتروشیمی می انجامد )، دست و پنجه نرم کند.
این مشکلات را همه آنهایی که تحولات و رویدادهای حوزه صنایع پتروشیمی ایران را حتی به شکلی غیر حرفه ای، دنبال می کنند می دانند اما مدیر عامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی گویا از آن هیچ خبری ندارد.
مهدی شریفی نیک نفس عضو هیات نمایندگان اتاق تهران در همین ارتباط گفته بود: نوآوریهای بینالمللی و از دست رفتن مزیتهای رقابتی، نبود برنامهریزی بلندمدت و دیدگاه استراتژیک در بخش فروش، فقدان نگاه تخصصی به بخش بازرگانی (خلاف رقبای منطقهای و جهانی) و عدم تسلط حرفهای، عدم توسعه لجستیک متوازن با رشد ظرفیت تولید، همکاری و هماهنگی ضعیف و حداقلی در بخش بازرگانی در موارد بسیار رقابت منفی، ضعف مناسبات تجاری با کشورهای هدف محصولات پتروشیمی از جمله مشکلات فعالان این صنعت برای صادرات به شمار میرود که البته باید خطر مواجهه با تعرفههای آنتیدامپینگ، آنتیسوبسید و تضعیف برند جهانی صنعت پتروشیمی ایران را نیز به آن افزود.
حال معاون وزیر نفت که بنظر می رسد اصلا با این مفاهیم آشنا نیست می گوید ۳۰ میلیون تن صادرات محصولات پتروشیمی تا پایان امسال، ۱۴ میلیارد دلار ارزآوری برای کشور خواهد داشت.
او گویی اصلا هیچ شناختی از این صنعت ندارد که می گوید:برنامهریزی کردهایم که صنعت پتروشیمی در ادامه زنجیره ارزش بتواند خوراک صنایع پاییندست را تأمین کند.
عجیب است! اصطلاح خوراک در پتروشیمی که مختص صنایع پایین دستی نیست!صنایع پایین دستی که گاز تحویل نمی گیرند؟واژه "خوراک" در قاموس صنعت پتروشیمی به گازی اطلاق می شود که صنایع بالادستی پتروشیمی برای تولید محصول، آن را دریافت می کنند تا بعد محصول خروجیشان راهی صنایع پایین دستی شود.مگر این که از منظر معاون اوجی هر ماده ای که برای تولید هرکالایی تحویل می شود نامش خوراک باشد.
شاهمیرزایی در گفتگوی تلویزیونی خود این نکته را اثبات می کند که آشنایی چندانی با حوزه تخصصی پتروشیمی ندارد چرا که از تولید ۱۴۲ میلیون تنی در پایان برنامه ششم سخن می گوید واین مجری برنامه است که به او یادآوری میکند موضوع به برنامه هفتم توسعه مربوط است نه ششم.
همچنین مدیر عامل NPC باید از حقایق موجود در صنعت پتروشیمی صحبت کند نه اینکه بگوید:"میزان مصرف خوراک صنعت پتروشیمی در پایان برنامه هفتم به ۲/۲ میلیون بشکه معادل نفت خام در روز میرسد که با ظرفیت پالایشی کشور برابر است".
چنین کاری اصلا شدنی نیست وقتی هرسال مصرف گاز بالاتر می رود و طبعا پتروشیمی ها (که مثل هر صنعت دیگری در کشورعدم ثبات هزینه های عمومی را هم تاب می آورند) با قطعی بیشتر گاز روبرو می شوند.چطور ممکن است مدیری خبر نداشته باشد آفات شناخته و ناشناخته این صنعت جا و بیجا در مقابل آن قد علم می کنند؟
کارشناسانی مثل رضا محتشمی پور رییس سابق دفتر صنایع تکمیلی پتروشیمی معتقدند هم اکنون گرفتن سر رشته بازار از توسعه صنعت پتروشیمی مهم تر است. وی تاکید دارد اینک بدست آوردن حوزه عرضه و تقاضا بسیار مهم تر از توسعه صنایع پتروشیمی است.
او همچنین می گوید "صنعت پتروشیمی ایران در حوزه تقاضا با تهدیدات جدی مواجه است. چرا که در اطراف ایران کشورهایی نظیر عمان توسعه صنعت پتروشیمی را بهطور جدی در دستور کار قرار دادهاند. در حالی که ما نمیتوانیم از مزیتهایمان بهره بگیریم. اکنون باید توسعه این صنعت را از دستور کار خارج کنیم و به بازار و تقاضا توجه نشان دهیم. به نظر میرسد بهرغم اینکه پیشرفت رقبا در بازارهای نوظهور، تهدید جدی برای ایران به شمار میآید، مدیران ارشد، نسبت به چنین پالسهایی، واکنش و اقدام موثری از خود نشان نمیدهند."
صحت این گفته وقتی بیشتر اثبات می شود که مدیر عامل اخیر NPCمدام از توسعه صنعت صحبت می کند و مانند سلف دیگرش اسد زاده در صنعت نفت ، هیچ نگاه درخور تاملی به بازاریابی های جدید ندارد.
بنظر می رسد صنایع پتروشیمی که به تبع صنعت نفت ایران وبه دلیل مشی های تند سیاسی منجر به تحریم ، پنجره هایش به جهان پیرامون گشوده نیست، با این مدیریت ها، حتی از سرووضع ظاهری خود نیز خبر ندارد و در این میان شاهمیرزایی به مدیری می ماند که پشت همین پنجره های بسته نشسته است.
انتهای پیام