به گزارش الفباخبر ، در طی سالهای گذشته وزارتخانهها با شرکتهای متعدد بیمهای قراردادهای بیمه عمر و درمان گروهی را به امضا رساندهاند. اینگونه قراردادها چه برای صنعت بیمه و چه برای سازمانهای دولتی از اهمیت بسزایی برخوردار است. اهمیت بیمههای گروهی برای سازمانهای دولتی آن است که در کشورهای در حال توسعه همچون ایران که عمده استخدامها وابسته به سازمانهای دولتی است، منجر به افزایش چشمگیر نرخ نفوذ بیمه در کشور و در نتیجه افزایش رفاه اجتماعی میشود.
از سوی دیگر، قراردادهای گروهی و کلان با شرکتهای بیمهای مختلف منجر میشود تا نه تنها شرکتهای بیمه از اقتصاد بزرگ مقیاس بهره برده، بلکه اینگونه قراردادها میتواند بر سلامت سازمانی و حاکمیت شرکتی شرکتهای بیمه طرف قرارداد صحه بگذارد و در نتیجه منجر به افزایش ارزش واقعی داراییهای شرکت شود.
در سوی دیگر این قرارداد، بیمهگذاران از طیف وسیعی از محصولات و خدمات همراه با حق بیمه پرداختی پایین نسبت به بیمههای انفرادی بهرهمند خواهند شد. در نتیجه این امر، میتوان نقش وزاتخانهها و سازمانهای کلان دولتی در اکوسیستم بیمه را نقشی حیاتی در جهت توسعه صنعت بیمه، اقتصاد کشور و رفاه اجتماعی دانست.
قراردادهای وزارت نیرو، که از جمله وزارتخانههای بزرگ کشور محسوب میشود، در سالهای 97، 98 و 1400 بهطور متوسط با 12 شرکت بیمهای بسته شد. بالا بودن تعداد شرکتهای بیمه طرف قرارداد نه تنها منجر میشود تا در حوزههای مختلف درمانی-تخصصی، بیمهگذار بتواند از امکانات شرکتهای تخصصی بهرهمند شود، بلکه منجر خواهد شد تا ریسک وارد شده به بیمهگذار در نتیجه مشکلات ناشی از توانگری مالی شرکتهای بیمه سرشکن شود. بنابراین، هر یک از 12 شرکت تنها سهمی کمتر از 10درصد از بیمه درمان و عمر گروهی این وزارتخانه را به پورتفوی خود اختصاص دادهاند.
آمارهای بدست آمده از قراردادهای وزارت نیرو در سالهای اخیر نشان میدهد که در طی 2 سال متوالی 97 و 98 هیچ تغییری در حق بیمه پرداختی، فرانشیزهای شرکت بیمه و سقف تعهدات بیمهگر اعمال نشده بود. آن در حالی بود که این دو سال در زمره سالهای با فشار اقتصادی و تورم بالای درصد تجربه شد. گرچه آمارهای مربوط به قراردادهای سال 99 تا 1400 در دسترس نمیباشد، اما آمارهای قرارداد دوره 1400-401 حاکی از آن است که به طور معمول در قراردادهای وزارتخانه با شرکتهای بیمه سطح فرانشیزها بین 25 تا 30 درصد کاهش یافته است (کاهش 5 درصدی در فرانشیزهای 25 و 15 درصدی) که منجر به بهبود رفاه اجتماعی خواهد شد. از طرف دیگر، سقف تعهدات بیمهگر نیز به طور چشمگیری افزایش یافته است، اما حق بیمه دریافتی شرکتهای بیمه تنها برای بیمه شده اصلی افزایش چشمگیر را نشان میدهد.
وزارت نیرو در سالهای اخیر، سالانه با بیش از 10 شرکت قراردادهای بیمهنامه تأمین و حفظ سلامت کارکنان صنعت آب و برق را منعقد کرده است. گرچه لینک جزئیات قراردادهای این وزارت در وبسایت رسمی ثبت شده است؛ اما تنها قراردادهای سالهای 97، 98 و 1400 قابل دسترس هستند.
بر اساس آمار قراردادها، وزارت نیرو برای پوشش کارکنان خود در سال 97، 98 و 1400 با 12 شرکت قرارداد بسته است و تنها جزئیات منتشره مربوط به حق بیمه پرداختی، فرانشیزها و تعهدات بیمهگر است؛ اما مبلغ کل قرارداد و تعداد کارمندان تحت پوشش در این قراردادها ذکر نشده است.
بر اساس این آمارها، اختلاف قابل توجهی بین قراردادهای دوره 98-97 و دوره 99-98 مشاهده نشده است، در صورتی که مبالغ قرارداد دوره 1400-99 به طور قابل توجهی افزایش یافته است به گونهای که حق بیمه پرداختی مسئولیت درمان بیمه شده اصلی افزایشی در حدود 30 درصد داشته است. با این حال، فرانشیزها کاهش محسوسی را تجربه کرده و سقف کمک هزینه بیمهگر نیز افزایش چشمگیری داشته است.
تعهدات بیمهگذار
قراردادهای منتشره توسط وزارت نیرو حاکی از آن است که بیمهشدگان اصلی برای مسئولیت درمان خود در دوره 98-97 ماهانه مبلغی بالغ بر 3 میلیون و 150 هزار ریال، برای افراد تحت تکفل مبلغ 620 هزار ریال و برای همسر و فرزند غیر تحت تکفل در حدود یک میلیون و 800 هزار ریال پرداخت کردهاند. بازنشستگان نیز ماهانه مبلغ 590 هزار ریال حق بیمه پرداخت کردهاند.
این رقم در دوره 99-98 به طور میانگین رشدی 15 درصدی داشته و برای بیمهشدگان اصلی به 3 میلیون و 650 هزار ریال رسیده است. حق بیمه افراد تحت تکفل و غیر تحت تکفل نیز به ترتیب به 800 هزار ریال و 2 میلیون ریال افزایش یافته است.
آمارهای قرارداد دوره 1400-99 توسط وزارت نیرو در تارنمای وزارت منتشر نشده است و در نتیجه در این گزارش مورد بررسی قرار نگرفت؛ اما افزایش حق بیمه در دوره 1401-1400 قابل ملاحظه بود که حق بیمه مسئولیت درمان بیمه شده اصلی با رشد 48 درصدی نسبت به دو دوره قبل به 5 میلیون و 400 هزار ریال و افراد تحت تکفل با رشد 50 درصد به یک میلیون و 200 هزار ریال رسید. افراد بازنشسته با رشد 63 درصدی بیشترین افزایش را در حق بیمه مشاهده کردند که ماهانه به مبلغ یک میلیون و 300 هزار ریال رسید (شکل 1).
فرانشیز و تعهدات بیمهگر
بر اساس اطلاعات مندرج در قراردادها به نظر میرسد فرانشیز بیمه تکمیلی در قراردادهای دوره 1401-1400 کاهش یافته است که این امر به نفع بیمهگذار است. در بین کمک هزینههای مورد تعهد بیمهگر، بیشترین فرانشیز مربوط به فرانشیز ماده 8 بوده است که در سالهای 97 تا 99 35 درصد بوده و در دوره 1401-1400 با کاهش 10 درصدی در مقدار مطلق به 25 درصد رسیده است که به نفع بیمهگذار تمام شده است. کمترین فرانشیز مربوط به هزینههای دارویی و ماده 8-1 است که 10 درصد ثبت شده و در تمام قراردادها تغییری نکرده است. فرانشیز زایمان نیز با کاهش 10 درصدی مطلق از 25 درصد به 15 درصد کاهش یافته است (شکل 2).
اطلاعات مربوط به کمک هزینه خرید لنز و عینک طبی نشان میدهد که در دوره 1401-1400 کمک هزینه هزینه عینک و لنز تماسی افزایش بسیار چشمگیری یافته است. سقف تعهد کمک هزینه جراحی عیوب انکساری از 10 میلیون ریال در سالهای 97 تا 99 به 15 میلیون ریال در دوره 1401-1400 رسیده است در حالی که هزینه خرید عینک از حدود 2 میلیون ریال به 10 میلیون ریال و هزینه خرید لنزهای طبی و عینک دودید از 3 میلیون و 800 هزار ریال به 13 میلیون و 600 هزار ریال افزایش یافته است (شکل 3).
تعهدات دارویی بیمهگر
اطلاعات قراردادها حاکی از آن است که فرانشیز هزینههای دارو و ویزیت نیز در دوره 1401-1400 کاهش یافته است. فرانشیز ویزیت، دارو، ملزومات دارویی و نوار تست قند خون از 20 درصد در دوره 97 تا 99 به 15 درصد در دوره 1401-1400 رسیده است و فرانشیز داروهای خارجی که معادل داخلی دارند از 30 درصد در دوره 97 تا 99 به 25 درصد در دوره 1401-1400 رسیده است (شکل 4).
سقف کمک هزینه خرید دارو از داروخانههای طرف قرارداد و سایر داروخانهها نیز تغییر چشمگیری داشته است. در حالی که سقف کمک هزینه خرید دارو از داروخانههای طرف قرارداد از 4 میلیون ریال در دوره 99-97 به 20 میلیون ریال در دوره 1401-1400 رسیده است، سقف کمک هزینه خرید دارو از سایر داروخانهها از 5/2 میلیون ریال به 5 میلیون ریال افزایش یافته است (شکل 5).
سایر تعهدات بیمهگر
برخی دیگر از تعهدات بیمهگر مربوط به کمک هزینه خرید عضو و درمان نازایی است که در دوره 99-97 سقف کمک هزینه درمان نازایی 50 میلیون ریال بوده و در دوره 1401-1400 به 100 میلیون ریال افزایش یافته است. فرانشیز این رشته درمانی نیز از 20 درصد به 15 درصد کاهش یافته است. در همین حال سقف کمک هزینه خرید عضو از 100 میلیون ریال در دوره 99-97 به یک میلیارد ریال در دوره 1401-1400 افزایش یافته است و 20 درصد فرانشیز نیز از سال 98 به بعد به این رشته درمانی تعلق می گیرد که در دوره 1401-1400 به 15 درصد کاهش یافته است (شکل 6).
سقف کمک هزینه انتقال بیمار با آمبولانس نیز در دوره 1401-1400 از 3 میلیون ریال به 5 میلیون ریال افزایش یافت و سقف کمک هزینه انتقال بین شهری بیمار از 5/7 میلیون ریال به 15 میلیون ریال افزایش یافت (شکل 7).
کمک هزینههای دندانپزشکی نیز در این قراردادها با فرانشیز 25 درصدی در دوره 99-97 و پس از آن با فرانشیز 20 درصدی در دوره 1401-1400 محاسبه میشود. سقف کمک هزینه نیز از 20 میلیون ریال در دوره 99-97 به 30 میلیون ریال افزایش یافته است (شکل 8).
حق بیمه و تعهد در رشته عمر
حق بیمه دریافتی در رشته عمر طبق قرارداد پیش از 85 سالگی در دوره 99-97 بالغ بر 134 هزار ریال و پس از 85 سالگی 13 هزار ریال محاسبه شده است در صورتی که در دوره 1401-1400 این دو حق بیمه به ترتیب 502 و 49 هزار ریال محاسبه شده است. بر همین اساس تعهد بیمهگر در صورت مرگ یا نقص عضو دائم بیمهگذار در دوره 99-97، 80 میلیون ریال و در دوره 1401-1400، 300 میلیون ریال محاسبه شده است.
اهمیت تناسب پوشش با هزینهها
گرچه در صنعت بیمه حق بیمه دریافتی بر اساس میزان ریسک و سقف تعهد بیمهگر محاسبه میشود (یا بالعکس)، اما با توجه به هزینههای گزاف درمان در سالهای اخیر، به ویژه هزینههای قابل توجه دارو این مبالغ برای افرادی که در دوره پوشش با مشکلات حاد جسمانی روبهرو شوند به شدت مشکلزا خواهد بود.
در دوره 1401-1400 وزارت نیرو توانسته است علاوه بر کاهش 5 تا 10 درصدی در فرانشیز بیمهگذاران سقف کم هزینه پرداختی توسط شرکتهای بیمه را به طور چشمگیری افزایش دهد. این امر منجر شده است تا فشار مالی وارد شده بر بیمهگذاران کاهش یابد. با این حال در دورههای آتی نیز باید این افزایش کمک هزینهها مطابق با نرخ تورم افزایش یابد تا فشار وارد بر خانوارهای بیمهگذار را کاهش دهد.
انتهای پیام