به گزارش الفباخبر ، زنان ایرانی درگیر محدودیتها و ممنوعیتهایی هستند که برای بسیاری خارج از مرزهای کشور ما موضوعیت ندارد و چه بسا صحبت از آن عجیب باشد. مورد قابل مقایسه نیز ایران و با کشورهای پیشرفته نیست. در همین همسایگی ما زنان عربستانی به استادیوم میروند؛ اما فدراسیون فوتبال ایران برای فرار از حضور زنان ایرانی در ورزشگاه آزادی صورت مسئله را پاک میکند و به بهانههای واهی حضور تماشاگر در بازی ایران و کره جنوبی را ممنوع میکند و به این صورت حتی در نتیجه بازی نیز اثر میگذارد.
ممنوعیت کامل موتورسواری برای زنان ایرانی و حتی موانع بر سر راه دوچرخه سواری آنان از موضوعات دیگری است که صرفا در ایران به یک چالش تبدیل شده است. به تازگی سردار حمیدی، رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا نیروی انتظامی برای زنان گواهینامه موتورسیکلت صادر نمیکند، گفته است که "برای ما زن و مرد فرقی نمیکند. ما طبق قانون رفتار میکنیم و سلیقه شخصی را در کار دخیل نمیکنیم. سلیقه خیلیها این است که به زنان گواهینامه ندهند. در سوی دیگر سلیقه خیلیها هم اینگونه است که میگویند گواهینامه بدهید. ما میگوییم هر چیز که قانون تکلیف کرد، اجرا میکنیم."
حال سوال اینجاست که چرا نمایندگان مجلس قدمی در راستای خواستههای زنان ایرانی برنمیدارند؛ چرا باید موتورسواری دختران ایرانی ممنوع باشد؛ در حالی که در بسیاری از کشورهای اروپایی و آسیایی اصلا موتور و دوچرخه یک وسیله نقلیه زنانه است و بیشتر مورد استفاده زنان قرار میگیرد. اگر موضوع بحث ایمنی است؛ زنان از مردان در این رابطه محتاطتر عمل میکنند و اگر محدودیتهای اسلامی مورد توجه برخی از مسئولان است؛ به تاریخ اسلام مراجعه کنند و درباره اسبسواری و شترسواری زنان در آن دوره بخوانند و آگاه شوند که وسیله نقلیه برای جابهجایی استفاده میشود و تفاوتی در اسب سواری و موتورسواری وجود ندارد.
نمایندگان مجلس نیز که گرههای اقتصادی زندگی مردم برای آنها اهمیتی ندارد و به دنبال طرحهایی مانند صیانت از فضای مجازی و حواشی از این دست هستند؛ حداقل محدودیتها در خصوص موتورسواری و دوچرخهسواری زنان را رفع کنند و یک عملکرد مثبت از خود به یادگار بگذراند.
نگارنده: فاطمه جوادی
انتهای پیام