به گزارش الفباخبر، دکتر حسن خسروی مدرس دانشگاه و مولف کتاب مدیریت منابع انسانی نوشت: کارکنان سازمان؛ ارزشمندترین دارایی و سرمایه آن محسوب میشوند که با صرف هزینه زیاد آنها را جذب و استخدام میکنیم. کارکنان ما با خود؛ جوانی؛ مدرک تحصیلی، شوق و انگیزه، تخصص و... را به سازمان میآورند و در مقاب سازمان موظف و مکلف به پشتیبانی حمایت و تامین نیازهای مادی و معنوی آنان است.
کارکنان بعد از فراز و نشیبهای فراوان و تجربههای تلخ و شیرین محیط کار بعد از 30 سال بازنشسته شده و اغلب وقتی از سازمان جدا میشوند گویا وجود نداشتند و متاسفانه آنچنان به فراموشی سپرده شده و مورد بی مهری قرار میگیرند که چیزی نمیگذرد دچار فرسودگی زودرس مریضی و مرگ و میر میشوند.
کشورهای پیشرفته و سازمانهای بالغ و رشد یافته قدر بازنشسته های خود را دانسته و برای آنها عزت و احترام فراوانی قائل هستند.
سازمانهای عاقل و بالغ، مکان مناسب و آبرومندانه ای برای بازنشستهها تهیهمیکنند و از آنان خواهش میکنند که در طول هفته چند روزی را برای انتقال تجربیات به جوانترها و سوال و جواب و مشاوره دادن به سازمان و ارائه راه حل و... در اتاق مربوطه حاضر شوند. به طوری که جوانترها اغلب حسرت میخورند که چه امکانات خوب و چه عزت و احترامی سازمان برای بازنشستهها قائل است و چه بسا جایگاه و احترامی که برای بازنشسته ها متصور و فراهم است برای شاغلان نباشد.
سازمانهای عاقل و بالغ مزایا و امکانات و تسهیلات و داشتههای خود را برای بازنشستهها بیشتر در نظر میگیرند چرا که معتقدند بازنشسته ها معمولا دارای عروس و داماد و نوه و عائله بیشتری هستند و خرج و مخارجشان بیشتر است؛ فلذا نیازمند توجه و حمایت بیشتری نیز میباشند.
سازمانهای بالغ و دانا؛ بازنشستهها را گنجینهای ارزشمند قلمداد میکنند که باید از تجربه و تخصص و دانش و بینش آنها به نحو احسن بهره مند شد. بازنشستهها را باری بر دوش سازمان نمیدانند بلکه آنها را یک یار و فرصت ناب مشاورهای میدانند. در مقابل سازمان های ذلیل و ضعیف؛ ناکارآمد و تنگ نظر؛ بازنشسته های خود را فراموش کرده و آنها را بلامصرف و تاریخ گذشته تلقی میکنند و بخاطر همین است که اتاق و دفتر کانون بازنشستگان؛ کنار پارکینگ؛ آبدارخانه؛ انبار و تاسیسات و... است.
بازنشستهها عمری را با شرافت و مظلومیت و سختیهای فراوان محیط کار و... گذراندند و حال که بازنشسته میشوند باید اداره روابط عمومی و اداره رفاه و... با برگزاری جشنها و جشنواره های فرهنگی ورزشی شاد امکانات و تسهیلاتی را برای نشاط و سرزندگی و استراحت و تفریح آنها فراهم نمایند.
تاکید میشود که نباید بازنشستهها را مورد بی مهری قرار داد و نباید آنها را به فراموشخانه تاریخ سپرد. این بزرگترین خسارت و خیانت به سرمایه انسانی و منابع انسانی هر سازمان و کشور است.
بازنشستهها را دریابید. عزت و احترام کنید و از تجربه آنان استفاده کنید و بهترین اتاقهای سازمان را با امکانات عالی و آبرومندانه در اختیارشان بگذارید تا دچار خمودگی و افسردگی و مرگ زود هنگام نشوند. آنها همچنان عضوی محترم و عزیز از خانواده ما هستند و تمام نشده اند.
انتهای پیام