بیم ها و امیدها در تحلیل ادواری بازار بیمه کشور -
الفبا: حسین بردبار - نگاهی به گزارش شماره یک از تحلیل ادواری بازار بیمه کشور درسال 96 که اخیرا توسط پژوهشکده بیمه تهیه و منتشر شده است؛ بیم ها و امیدهای فراوانی را برمی انگیزاند
الفبا: حسین بردبار - نگاهی به گزارش شماره یک از تحلیل ادواری بازار بیمه کشور درسال 96 که اخیرا توسط پژوهشکده بیمه تهیه و منتشر شده است؛ بیم ها و امیدهای فراوانی را برمی انگیزاند، از یک سو برخی از آمارهای این گزارش نشان از مقاومت صنعت بیمه کشور دربرابر ظالمانه ترین تحریم های دشمنان این مرز و بوم بر صنعت بیمه کشورمان دارد و از یک سو حکایت از دردها و معضلات پیچیده ای می کند که سالها بلکه دهه ها دامن این صنعت را گرفته است و رها نمی کند.شاید بتوان شاه بیت غزل امید در این تحلیل مستند را در تداوم وضع موجود در تولید حق بیمه همچون گذشته دانست.
درحالی که اقتصادمان با تکانه های سنگین ناشی از افزایش سه برابری قیمت ارز و تورم بالای 87 درصدی بخش صنعت طبق گزارش اخیر بانک مرکزی مواجه شده است؛ تداوم تولید حق بیمه آن هم درشرایطی که صنعت بیمه کشور با رفتار سرد و بی رحمانه برخی از شرکای خارجی اش در تابستان و پاییز امسال مواجه شد، موفقیتی بزرگ برای این صنعت محسوب می شود. بر اساس این گزارش روند فصلی تولید حق بیمه بیانگر این حقیقت است که در طول یک سال، بیشترین حق بیمه تولیدی به ترتیب متعلق به فصل تابستان، زمستان، پاییز و بهار می‌باشد.
*این گزارش نشانه هایی از دغدغه های عمیق و تکراری و قدیمی صنعت را همچنان در خود دارد
اما از سوی دیگر این گزارش نشانه هایی از دغدغه های عمیق و تکراری و قدیمی صنعت را همچنان در خود دارد ، مثلا این که از مجموع حق بیمه تولیدی نزدیک به 52 درصد در گروه بیمه اتومبیل حاصل شده است اما سهم بیمه‌های زندگی و درمان درآن حدود 16 و 17 درصد کل حق بیمه تولیدی کشور و دیگر گروه‌های بیمه ای است.
البته پوشیده نیست که سهم قابل توجه و به عبارت بهتر اکثریت 52 درصد حق بیمه تولیدی در گروه بیمه اتومبیل متعلق به بیمه شخص ثالث است که ماهیتی اجباری دارد درحالی که سهم بیمه های زندگی و درمان درمقایسه با کشورهای پیشرفته همچنان پایین است و به هیچ وجه در خور شان مردم عزیز کشورمان نیست.همچنین براساس این گزارش گروه سایر بیمه‌ها، مشتمل بر یازده رشته، تنها حدود 15 درصد حق بیمه تولیدی را شامل شده‌اند درحالی که این گروه باید بتوانند سهم بیشتری را در کل پرتفوی صنعت بیمه و درنتیجه حق بیمه های تولیدی به خود اختصاص دهند.
این که از مجموع حق بیمه تولیدی استان‌های کشور، استان تهران بیش از 40 درصد بازار بیمه کشور را دراختیار دارد نیز مساله دیگر قابل تامل و از همان نوع دغدغه ها و دردهای تکراری و قدیمی است که امیدواریم درآینده نه چندان دوری بتوانیم درباره سهم استان تهران نیز از رقمی متناسب با جمعیت و وسعتی که درمقایسه با 31 استان دیگر کشور دارد، در گزارشهای ادواری سالهای آینده بنویسیم ، هرچند که اهمیت استان تهران به دلیل قرارداشتن پایتخت درآن و درنتیجه سهم بیشتر فعالیت دستگاه ها و نهادهای دولتی و خصوصی در تولید حق بیمه برکسی پوشیده نیست ولی این نیز بر هیچ عقل سلیمی پوشیده نیست که تمرکز زدایی از اقتصاد و افزایش سهم سایر استانها یکی از شاخصه های مهم توسعه هرکشوری است که منجر به توزیع عادلانه ثروت و امکانات و بسط عدالت اجتماعی و پیشرفت درنقاط مختلف کشور می شود. درنتیجه به نظر می رسد، همان طوری که به حق دراین گزارش نیز تاکید شده ،بهتر است بیمه در دیگر استان‌های کشور بیش از پیش شناسانده شود و فعالیت بیمه‌گری در آنها متناسب با ظرفیتشان (جمعیت و تولید) افزایش یابد که البته جای کار دراین زمینه برای شرکتهای دولتی و خصوصی فعال درصنعت بیمه کشور روشن است و عرصه های فعالیت فراوانی وجود دارد که پرداختن به آن نیازمند یادداشت جداگانه ای است.
موضوع کاهش سهم شرکتهای دولتی در حق بیمه تولیدی نیز نکته امیدبخش دیگری است که دراین گزارش به آن پرداخته شده است؛ چرا که در تفکیک حق بیمه تولیدی بین شرکتهای بیمه، ملاحظه می‌شود که سهم شرکت دولتی بیمه ایران به 5/34 درصد کاهش یافته است و شرکتهای خصوصی 5؍65 درصد بازار را در اختیار گرفته‌اند که امیدواریم شاهد رشد بیشتر سهم و حضور بخش خصوصی در بازار بیمه کشور در تحلیل ادواری سالهای آینده بازار بیمه کشور باشیم.
انتهای پیام
عناوین مهم :
