به گزارش الفباخبر، بحران آب در کشور به قدری جدی است که دیگر نمیشود بر روی آن برچسب کمآبی زد بلکه علنا یک بحران بیآبی است که در صورت عدم مدیریت صحیح، وضعیت از این نیز وخیمتر میشود.
بحران بیآبی ایران دیگر محدود به استان سیستان و بلوچستان و شهرهای محروم کشور نیست بلکه در پایتخت و شهرهای اطراف آن بیآبی و قطعی مکرر آب در کنار خاموشیهای برق مهمان خانههای مردم است.
برای توجیه چنین وضعیت اسفناکی که در آینده امکان جنگ، ناامنی و پیامدهای وحشتناک اقتصادی و اجتماعی را به بار میآورد، هیچ دلیلی به اندازه «عدم مدیریت صحیح منابع» نمیتوان در نظر گرفت. چه بسا کشورهایی که در خشکسالی به سر میبردند اما با مدیریت صحیح توانستند این بحران را کنترل کنند.
مسئولین ما از آنجایی که تنها قوم و خویش خود را در برنامه و اولویت قرار میدهند، تمایلی به برنامهریزی و کنترل وضعیت میلیونها ایرانی که به آب شرب دسترسی ندارند، نشان نمیدهند.
در استان سیستان و بلوچستان تنها 19 درصد از کل جمعیت به آب شرب دسترسی دارند. فاجعهای که در سیستان و بلوچستان با ویروس کرونا و قطعی مکرر برق همراه است و مردم این استان در وضعیت نابرابری اجتماعی بسیار بیشتری نسبت به دیگر نواحی کشور قرار دارند، اما همچنان مسئولان و مدیران صاحبمنصب هیچ برنامهای جهت مدیریت این بحران ندارند.
در حالی که ثروتمندان شمال شهر تهران روزانه 621 هزار متر مکعب آب شرب بهداشتی را صرف پر کردن استخرها و آبیاری فضای سبز منازل خود میکنند، در سیستان و بلوچستان 2250 روستا تاسیسات آبرسانی ندارند و 930 روستا با تانکر و سهمیه روزانه 15 لیتر آبرسانی میشوند.
این مسئله در کنار قطعی مکرر برق در سیستان در این برهه زمانی که وضعیت شیوع کرونا به دلیل نبود آب و برق وخیمتر شده است، باعث شکلگیری بحران عظیمی در این استان مرزی کشور شده که مسئولان گویی هیچ توجهی به آن نمیکنند. عدم توجه به این موضوع نشان از این دارد که پایمال شدن حقوق اولیه انسانها از جمله دسترسی به آب شرب، برق و لوازم بهداشتی که از ضرورتهای زندگی هر فردی به شمار میرود برای مسئولین هیچ اهمیتی ندارد.
موج پنجم کرونا، بیآبی، نبود برق، دمای به شدت بالای هوا در این روزهای تابستان به همراه وضعیت اقتصادی اسفناک کشور بحرانی را رقم زده که در آینده پیامدهای اجتماعی آن را خواهیم دید.
معضلات کشور تنها از یک چیز نشأت میگیرد و آن، سوء مدیریت مسئولان باجخواه و نالایق است که تنها به فکر خویشاوندان خود هستند و زندگی بسیاری از مردم این کشور را رو به نابودی کشاندند. به عبارتی کسانی که تنها به فکر کاخنشینان هستند و یک موی کاخنشینان را به همه کوهنشینان نمیدهند!
انتهای پیام