راه‌های شناسایی آرتروز زانو و درمان آن
آرتروز زانو یک بیماری تخریبی در مفصل است. این بیماری از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از چهل سال است.
به گزارش الفباخبربه نقل از رکنا ، عوامل متعددی در ایجاد آرتروز زانو مؤثر هستند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ضربه، پارگی بخش های مختلف تشکیل دهنده مفصل زانو ازجمله منیسک ها، رباط ها و کپسول مفصلی، بیماری نرم شدن غضروف زیر کشکک زانو یا کندرو مالاسی کشکک و موارد در رفتگی مکرر آن، شکستگی های درون مفصلی و دررفتگی ها، وجود بیماری های مفصلی همچون آرتریت روماتوئید یا بیماری عفونی در مفصل ، تغییر شکل های مفصل زانو همچون پای ضربدری - پای پرانتزی- خم شدن مفصل زانو - حرکت بیش‌ازاندازه مفصل به سمت عقب یا عقب زدگی زانو، عدم کنترل فعالیت های روزمره مانند چهار زانو نشستن، دو زانو نشستن، توالت طولانی مدت غیر فرنگی و بالا و پایین رفتن مداوم از پله ها با شیب تند که منجر به وارد شدن استرس بیش از اندازه به ناحیه زانو می شود، اشتغال در حرفه ای که باعث وارد شدن فشار زیاد به زانو می شود.
همچنین چاقی و اضافه وزن، عوامل ژنتیکی، بیماری استئوکندریت دیسکان، کیست منیسک، منیسک دیسکی شکل، بی‌ثباتی زانو به علت شلی رباط‌ها، عوامل هورمونی و نژاد. گفتنی است با توجه به اینکه آرتروز زانو با افزایش سن پیشرفت می کند به آرتریت پیری نیز شهرت دارد.
چگونه آرتروز زانو را شناسایی کنیم؟
مهم ترین مشخصه آرتروز زانو تخریب تدریجی غضروف مفصلی است. بخش های انتهایی هر استخوان، از غضروف که بافتی انعطاف پذیر است تشکیل شده که با شروع بیماری آرتروز زانو، به‌تدریج دچار تغییرات تخریبی می شوند. در اثر این تغییرات درگیری و آسیب غضروف کشکک زانو به آرتروز منجر می شود.
از علائم و نشانه های آرتروز زانو باید به درد در ناحیه مفصل زانو که با پیشرفت بیماری ایجاد می شود، خشکی مفصلی، کاهش دامنه حرکتی مفصل مبتلا شده، ضعف عضلات اطراف مفصل، گاهی ایجاد صدا در حرکات مفصلی، تجمع مایع در مفصل، تغییر شکل در مفصل که در ارتباط با آرتروز زانو بیشتر به صورت پای پرانتزی است و احتمال ایجاد کیست در ناحیه پشت مفصل اشاره کرد.
به طورمعمول روند درمان آرتروز زانو با توجه به مشکل بیمار از طریق پزشک آغاز می‌شود. این درمان می تواند درمان دارویی طبق نظر پزشک متخصص باشد یا از طریق اجرای توصیه های غیر دارویی همچون کاهش وزن در صورت وجود چاقی، کنترل فعالیت های روزمره (پرهیز از چهارزانو نشستن، پرهیز از دوزانو نشستن، کاهش استفاده از پله‌ها، پرهیز از نگه داشتن زانو در وضعیت های ثابت به مدت طولانی و عدم انجام حرکات جهشی - چرخشی و تند)، تقویت عضلات اطراف مفصل زانو با کمک فیزیوتراپ، تحرک مفصل به صورت کنترل شده، ترک حرکات و فعالیت هایی که باعث تشدید درد می شوند، استفاده از زانوبند و وسایل کمکی طبق نظر متخصص آرتروز و پروتز، آب درمانی، انجام تمرینات هوازی صورت گیرد.
مطالعات جدید محققان موسسه ویلیام هاروی (William Harvey) در انگلیس نشان می دهد که میکرووزیکول های آزاد شده از برخی گلبول های سفید، مانند نوتروفیل ها، در مفاصل بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید افزایش پیدا می کند و انتقال لیپید و پروتئین به سلول های دیگر را آسان تر می سازد و از این طریق درمان آرتروز زانو بهتر و مؤثرتر انجام می گیرد.
انتهای پیام
عناوین مهم :
