آيا اجازه انتشار عكس هاي كودكانمان در فضاي مجازي را داريم؟
آیا واقعا انتشار تصاویر کودکان در فضای مجازی خواه به وسیله والدین و خواه به وسیله دیگران کار درست و قانونی است؟
به گزارش الفباخبر به نقل از وب زوم،
برداشت اول در محیط خصوصی یک خانه است. قشنگ‌ترین لباس‌های کودکش را می‌پوشاند. صفحه اینستاگرامی که به نام کودکش است را باز می‌کند. دوربین تلفن همراه را روشن می‌کند و بازی شروع می‌شود. کودک که شاید حدود 4 سال بیشتر ندارد روبروی دوربین می‌ایستد و با شروع شدن یک آهنگ که محتوای آن اصلا مناسب کودکان نیست، شروع به خواندن و رقصیدن همراه می‌کند.
لایک‌ها و کامنت‌ها به صفحه اینستاگرام کودک سرازیر می‌شود «وای چقدر قشنگه. چه خوب می‌رقصه و آهنگ رو حفظ کرده» «تروخدا مزونی که ازش لباسش رو خریدی بگو» «فکر نمی‌کنی بچه‌ات یه کم چاقه؟» «وای چقدر زشته این» با همین کامنت‌ها تعداد دنبال‌کننده‌های صفحه کودک بالا می‌رود و ویدئو در گوشی‌ها دست به دست می‌شود. سیل تبلیغات روانه صفحه می‌شود و به همین سادگی والدین از طریق کودکانشان درآمد کسب می‌کنند. اما همینکه یک نفر کامنت می‌گذارد که انتشار تصاویر کودک شما علاوه بر اینکه کار قانونی نیست امکان دارد به آینده و روح و روان او آسیب وارد کند، در بهترین حالت یا کامنت به وسیله والدین پاک و آن شخص بلاک می‌شود و یا پاسخ داده می‌شود که «بچه خودمه هر کاری بدونم صلاحه انجام می‌دم»
برداشت دوم در یکی از خیابان‌های تهران و یا یک روستای دور افتاده در کشور است. شخصی که خودش را خیر معرفی می‌کند با موبایلش کودکی که به ناچار مجبور به کار کردن در خیابان است را شکار می‌کند.
اینستاگرام را باز می‌کند و دوربین را روی سلفی می‌گذارد. از کودک که سر و وضع درستی ندارد و بدون پوشاندن صورتش فیلم‌برداری می‌کند. «جای این بچه‌ها تو خیابون نیست. همین الآن وقتی دیدم تو سرما داره می‌لرزه براش یه ساندویچ گرم خریدم تا کمکی کرده باشم». خیر نمای بعدی به روستای محروم دورافتاده‌ای سفر کرده است و یک کودک با کفش‌ها و لباس‌های پاره پیدا می‌کند و دوربین را بدون پوشاندن صورت کودک روی او زوم می‌کند «خوب نگاهش کنید. ما برای اینکه بتونیم به این فرشته کمک کنیم نیازمند کمک‌های شما هستیم. شماره حساب خودم رو می‌ذارم تا با کمک‌های شما بتونیم براش کفش و لباس بخریم» در کسری از ثانیه کامنت‌ها و لایک‌ها به صفحه خیر روانه می‌شود و در همین حین هم رقم حساب شخصی فردی که خودش را خیر معرفی کرده در حال افزایش است. اما اگر در این میان کامنتی نوشته شود که انتشار تصاویر کودک نیازمند در فضای مجازی غیرقانونی و غیر اخلاقی است، اگر کامنت پاک نشود طرفداران صفحه به سوی آن فرد نگون بخت هجوم می‌برند که ساکت باشد و صاحب صفحه قصدش واقعا انجام کار خیر است و اگر نمی‌خواهی صفحه‌اش را نبین!
با تعاریف این داستان‌ها این سوال در ذهن ایجاد می‌شود که آیا واقعا انتشار تصاویر کودکان در فضای مجازی خواه به وسیله والدین و خواه به وسیله دیگران کار درست و قانونی است؟
اگر بخواهیم بعد اخلاقی این ماجرا را درنظر بگیریم باید بگوییم که انجام چنین کارهایی بسیار بی اخلاقی است. درست است که قوانین ایران در مورد انتشار عکس‌های کودکان سکوت کرده است و قانون خاصی برای آن وجود ندارد و همین موضوع دست خانواده‌های سودجو را باز نگه داشته است. اما در ماده 1 قانون حمایت از اطفال و کودکان مصوب سال 1399 از «بهره‌کشی اقتصادی و به کارگیری غیرقانونی طفل و نوجوان و با وادار کردن با گماردن او به کار یا خدمتی که از لحاظ جسمی، روانی، اخلاقی یا اجتماعی با نظر به وضعیت طفل و نوجوان برای وی مضر یا خطرناک باشد.» و یا انتشار تصاویری که کودک در حالت برهنگی باشد و یا وضعیت درستی نداشته باشد صحبت به میان آمده است و قانونگذار برای آن مجازاتی در نظر گرفته است. با این حال جالب است که بدانید مطابق قانون، عکسبرداری از اشخاص باید با اجازه افراد صورت بگیرد، حال می‌خواهد این شخص بالغ باشد یا کودک. اگر اشخاص سودجو برای کسب پول به عنوان خیر از کودکان نیازمند عکسبرداری کنند و تصاویرشان را انتشار دهند، بهزیستی و موسسه‌های مردم نهاد به منظور دادخواهی از کودکان و حتی دادستان می‌تواند برای احقاق حق آنها به پرونده ورود کند.
بنابراین لازم است بدانیم که وقتی به انتشار عکس‌های کودکان خود در فضای مجازی می‌پردازیم باید انتظار این را داشته باشیم که این عکس‌ها مورد سوءاستفاده برخی از سودجویان قرار بگیرد. پس بهتر است خانواده‌ها در انتشار عکس‌های کودکان خود دقت بسیار زیادی کنند زیرا فرزندان آنها می‌توانند زمانی که به سن قانونی رسیدند از والدینشان به دلیل ورود به حریم شخصی شکایت کنند.
انتهای پیام
عناوین مهم :
