به گزارش الفباخبر و به نقل از لست سکند ، هرمان اوبِرلکنر قهرمان اسکیبازی یک بز مومیایی شده و یخزده 400 ساله را در کوههای آلپ پیدا کرد.
شش ساعت بود که داشت در منطقه وال آرینا در تیرول جنوبی واقع در ناحیه شمالی ایتالیا کوهنوردی میکرد که متوجه بقایای تقریبا سالم این بز شد. طبق گزارش بیانیه موسسه تحقیقاتی یوراک که این لاشه اکنون در آن نگهداری میشود، اوبرلکنر گفته است : پوست آن مانند چرم بود و روی پوست کاملاً بیمو به نظر میرسید. او میافزاید : من هرگز چنین چیزی ندیده بودم. عقب رفتن یخ از روی حیوان به این معنی بود که او داشته کم کم از زندان یخی طبیعت در ارتفاع 3200 متری از سطح دریا آزاد میشده است.
یک بز مومیایی شده را چگونه میتوان از دامنه کوه برداشت؟ پاسخ این است : با دقت و مراقبت زیاد ! تا زمانی که همهچیز روی یخ باشد مشکل خاصی وجود ندارد. ولی هنگامیکه آن لایههای یخی کنار بروند، گرما میتواند مخرب باشد. لایو ساینس مینویسد : بهمحض اینکه مومیاییها کمکم شروع به گرم شدن میکنند، بافتشان تحلیل میرود و درنتیجه ممکن است اطلاعات ژنتیکی موجود در سلولهای مومیایی نیز از بین برود.
ناجی این بز باید سریع عمل میکرد. مارکو ساماندلی از مرکز تحقیقاتی یوراک محفظه ویژهای را طراحی کرد که با اسکورت نظامی به شهر بولزانو برده شد. ارتش آلپ احتمالاً در دورههای مختلف مأموریتهای غیرعادی زیاد انجام دادهاند، ولی این یکی مطمئناً برایشان عجیبتر بود. بز مذکور که احتمالاً چند صدسالی را در دماهای سرد بخار منجمد کن، سپری کرده است، اکنون در دمای سرد نسبتاً متعادل منفی پنج درجه سلسیوس نگهداری میشود تا بتواند به سرنوشت علمیاش برسد. در بیانیه موسسه یوراک آمده است که : کارشناسان که اکنون با یک کشف تازه رویارو هستند، نخستین پرسشی که به ذهنشان میرسد این است که چطور میتوانند ضمن محافظت از مومیایی و از بین نبردن دی ان ای کهنش ، روی آن مطالعه و آزمایش کنند.
دانشمندان مجبور شدند تا به کمک ارتش آلپ بقایای این حیوان را با بالگرد جابجا کنند.
از آنجاییکه مواد لاشه هم از درون و هم از بیرون بسیار حساس هستند، کوچکترین دست کاری میتوانست تمام پروژه را به باد بدهد. اینجا بود که دوستان ارتش آلپی وارد عمل شدند. یوراک این یافته را شبیهساز کاملی از مومیایی انسان میداند. این گروه باور دارند که با انجام آزمایش روی شوکا ، میتوانند به یک پروتکل محافظتی معتبر عمومی برای مومیاییهای یخی برسند ؛ این چیزی است که سرپرست مطالعات مربوط به مومیاییها از موسسه یوراک عنوان میکند. بنابراین، بز کوچک ما که صدها سال پیش زیر یک یخچال طبیعی مدفون بوده است، ممکن است مانند دیگر مومیاییهای مشهور قبل از خودش، سود فراوانی برای ما داشته باشد.
یکی از این مومیاییهای پرآوازه اوتزی است، که در سال 1991 در ژرفای کوههای آلپ یافت شده بود. این نمونه انسانی میانسال که نامش را از روی منطقه کشفش یعنی آلپ اوتزال برگزیدهاند، ظاهراً به سالهای 3400 تا 3100 پیش از میلاد مسیح برمیگردد.
مطالعه دی ان ای بقایای این انسان در سال 2013 نشان داد که او جد حدوداً 19 نفر از افرادی است که اکنون در منطقه تیرول اتریش زندگی میکنند. نشنال جئوگرافیک اشاره میکند که این مطالعه را محققان با بررسی نشانههای غیرعادی روی کروموزوم جنسیت مرد این مرد یخی به انجام رساندند و سپس با دریافت داوطلبانه خون از افراد، آن را تأیید کردند. احتمال دارد که این بز هم بستگان زندهای داشته باشد، که البته یافتن آنها اولویت چندانی ندارد.
روی پیکر یخزده اوتزی 50 خالکوبی یافت شد. نشنال جئوگرافیک مینویسد که آن زمان این خالکوبیها با درد و رنج فراوان و «ایجاد برشهای بزرگ روی پوست و پر کردن آن با زغال» زده میشدند. کارشناسان شگفتزده شدند : آیا ممکن است اینها شکل باستانی طب سوزنی بوده باشند؟ درنهایت مجموعهای خطوط و علامتهای گوناگون روی قسمتهایی از بدن بود که بیشتر در معرض درد یا آسیب قرار داشتند ؛ مانند مفاصل و کمر.
این مرد یخی مرگ ناخوشایندی را تجربه کرده بود و نوک پیکان در شانه چپش فرورفته بود. حتی اگر این تیر درجا او را نمیکشت، شرایط سخت زندگی در کوهستان حتماً کارش را میساخت. طبق ادعای نشنال جئوگرافیک ، فهرست 40 تایی نشانههای بیماری او عبارت بود از : مفاصل فرسوده ، عروق سفت شده ، سنگ کیسه صفرا ، و ورم بد انگشت کوچکش که احتمالاً به دلیل سرمازدگی بوده است.
بیشک انواع موجودات زنده در آینده از محیطهای برفی سر بر خواهند آورد. تا آن زمان کارشناسان کار تحقیقاتی خود را با موهبت وجود نامتعارف یک بز مومیایی شده قرن هفدهمی پیش خواهند گرفت !
انتهای پیام