به گزارش الفباخبر، رعایت قانون برای افراد ساکن در یک کشور الزامی است و هیچ بحثی در این مورد نیست! اما نحوه برخورد در برخی از اوقات جای بسی تامل دارد.
اما تا به حال دقت کرده اید که یک کارگر نحیف و رنجور برای ضبط نشدن موتورسیکلتش به سرباز تا سرهنگ التماس میکند! دلیلش چیست؟ آری او تنها وسیله نان آوری خانواده اش را از دست داده!
قوانین مستلزم اجرا هستند ولی آیا جدیت و پیگیری در همه جای این کشور پهناور به مانند توقیف موتور سیکلتها در حال انجام است؟
تصور کنید با موتور سیکلت در خیابانی تردد میکنید ، ناگهانی سربازی مانند جیمزباند جلو موتور شما میپرد، فرمان را کج میکنید تا با او برخورد نکنید که شخص دیگری با لباس سفید و نشان های ستاره توخالی جلو شما میپرد و شما مجبور به توقف میشوید.
بعد از توقف کارت موتور و گواهینامهتان ضبط میشود و اگر به یک مورد نقض قانون متهم شوید بدون هیچ بحثی موتورسیکلت شما را بر یک کفی قرارداده و تنها چیزی که نصیبتان میشود یک قبض زرد رنگ است.
چندی پیش سردار حمیدی از اشباع شدن پارکینگهای توقیفی موتورسیکلت ها سخن به میان آورد، و در ادامه افزود : از ۱۰۰ درصد دریافتی بابت جرایم رانندگی تنها ۲۰ درصد در اختیار پلیس قرار میگیرد و از الباقی آن ۶۰ درصد به وزارت راه و ۲۰ درصد هم به بیمه ها پرداخت تخصیص داده میشود.
برای درک فحوای بیشتر این مطلب نظرتان را به آمار رسمی منتشر شده جلب میکنیم روزانه حدود ۱میلیون دستگاه موتور سیکلت با میانگین جریمه ۴۵۰ هزار تومان در تهران توقیف میشود.
دقیق تر به این موضوع نگاه میکنیم و به رقمی در حدود ۴۵۰ میلیارد تومان میرسیم که طی یک ماه این رقم به ۱۳ هزار و ۵۰۰ میلیون تومان افزایش مییابد.
این رقم سنگین فقط مختص تهران است و به ۳۰ استان دیگر را کاری نداریم.
برگردیم به موضوع اصلی خودمان پس از توقیف موتورسیکلت نوبت به ترخیص میرسد.
زمانی که برای تحویل موتورسیکلت خود به پارکینگ میروید بدون شک متوجه ضرر مالی نه چندان کم به وسیله نقلیهتان میشوید.
سوال اصلی اینجاست! آیا بعد از ترخیص موتورسیکلت راکب دیگر قانون شکنی نمیکند؟
آیا به جای خرج در زمینههایی که شاید اصلا به درد این موضوعات نخورد نمیتوان مبلغی از این پول را برای استحکام و اصلاح زیرساخت و فرهنگسازی هزینه کرد؟
چرا همیشه به جای حل مسئله ، صورت مسئله را پاک میکنیم؟
انتهای پیام