به گزارش الفباخبر ،به نوک انگشتان خود نگاه کنید. روی پوستتان طرح مشخصی از برآمدگی ها
و فرورفتگی ها میبینید این طرح در هر انگشت با دیگری متفاوت است و اثر انگشت هیچکس دقیقاً مشابه اثر انگشت دیگری نیست.
نزدیک ترین جانداران خویشاوند ما یعنی میمون های انسان نما ی درشت پیکر هم اثر انگشت هایی مثل ما دارند. ما اثر انگشت هایمان رااز اجداد درخت زی باستانی مان به ارث بردهایم آنها در نوک انگشتان دست و پایشان پوست چین خورده ای داشتند. این قسمت ها ی چین خورده سطوح زبری بود که در جست و خیزهای این میمون ها در لا بلای درختان جنگل به آنها کمک میکرد از آن سطوح زبر و چین خورده فقط همین برآمدگی ها و فرورفتگی های اثر انگشت ما باقی مانده است. بعضی از جانوران مثل تار سیهه ها نوعی میمون کوچک اندام ساکن آسیای شرقی و فیلیپین هنوز هم سطوح زبر نوک انگشتشأن را حفظ کرده اند .
این سطوح زیر آنقدر کار آمدند که اگر تار سیهه ها روی یک قطعه شیشه عمودی بپرند بازهم آسیب نمی بینند. خطوط نوک انگشت مساحت پوست نوک انگشت هایمان را بیشتر می کند واگر پوست نوک انگشت هایمان صاف بود تارهای عصبی کمتری در نوک انگشت هایمان وجود داشت. هنگامی که چیزی را لمس میکنیم عرق ناشی از غدههای عرق نوک انگشت هایمان سبب میشود که طرح اثر انگشت ما روی آن چیز باقی بماند.
پلیس بعد از وقوع هر جرم روی آثار انگشت گرد آلومینیوم می پاشد تا آنها را ظاهر کند در بریتانیا آثار انگشت همه مجرمان زندانی درپرونده های پلیس نگهداری می شود.
آثار انگشتی که بعد از وقوع هر جنایت پیدا میشود با آن آثار انگشت مقایسه میشود اگر این آثار انگشت از ۱۶ جنبه مختلف بایکدیگر مطابقت داشته باشند از آنها به عنوان مدرک استفاده میشود.
نخستین بار در سال ۱۹۰۱ میلادی از آثار انگشت برای حل راز یک جنایت استفاده شد.
انتهای پیام