نفهمیده ایم روابط عمومی پرستار روح سازمان است
نفهمیده ایم روابط عمومی پرستار روح سازمان است/یادداشتی در نقد تصمیم اخیر در وزارت امور اقتصادی و دارایی به قلم کیومرث خارکن
الفبا-کیومرث خارکن:تونی بلر ، نخست وزیر اسبق انگلیس هنگامی که برای روی کار آمدن تلاش می کرد، ابزار موفقیت خودش را استفاده همزمان از 400 کارشناس خبره روابط عمومی اعلام کرد.طی سالهای گذشته وزارت کار آمریکا همواره از دو منظر حیثیت اجتماعی و درآمد اقتصادی مشاغل مهم جهان را معرفی کرده است و درفهرست مهمترین مشاغل همیشه روابط عمومی در رده های مناسبی بوده است.
طی سه روز گذشته اما اخباری دقیقا مغایر با آنچه که در دنیا پیرامون ماموریتها و جایگاه روابط عمومی مطرح می شود، شاهد هستیم.واکنش های متعددی از سوی خبرگان ارتباطات را طی این روزها شاهد بوده ایم.درواقع تصمیم وزارت اقتصاد که از تشکیلات عریض و طویلی و اثرگذاری برخوردار است، آه از نهاد متفکران و فعالان ارتباطی کشور برآورده است.حرکتی که مغایر با مصوبه هیات وزیران مبنی بر استقلال روابط عمومی است. این اقدام نشان می دهد که پایبندی به ضوابط باید دربالاترین سطوح تصمیم گیری کنترل و پایش شود. طبق آخرین مصوبات هیات وزیران ، روابط عمومی زیر نظر و مشاور بالاترین مقام دستگاه بوده و لازم است در بالاترین سطوح جلسات دستگاه حضوریابد. به علاوه 9 وظیفه مشخص برای مدیریت روابط عمومی در نظر گرفته شده است که متاسفانه این تصمیم اخیر وزیراقتصاد همه این موارد را نادیده گرفته است. البته این موضوع با سابقه تعاملی دژپسند نیز مطابقت ندارد! حال چه شده است که وی مسیری اینچنین را برگزیده جای شگفتی است. به نظر می رسد که یک حرکت مرموز فرادستگاهی در پشت این اندیشه است. گو این که طی دوسال گذشته عدم برگزاری نشستهای خبری وزارت اقتصاد و دارایی تقریبا از رسوخ این تفکر حکایت دارد.با این وجود طی سالهای اخیر حضور یک روابط عمومی توانمند و آشنا با ماموریتهای مهم این حوزه هم در وزارتخانه مشاهده نشد.درعین حال مدیران ارشد هنوز درک نکردند که روابط عمومی تنها به مسلح بودن به تکنیکهای خبرنگاری و تولید خبر محدود نمی شود بلکه یک مدیر روابط عمومی که مسئولیت تصویرسازی سازمان را برعهده دارد لاجرم باید به طور همزمان متولی مستقیم ساماندهی ارتباطات ، مدیریت فضای رسانه ای ، هدایت تبلیغاتی و پروتکلهای اجرایی باشد و اگر نتواند به ماموریت خود عمل کند بهتر است نباشد و جا را به اهلش بسپارد.اگر بر این باور باشیم که روابط عمومی متولی حیثیت سازمان و پرستار روح سازمان تلقی می شود، که به واقع چنین است، لازم است که ابتدا به جایگاه این مسئولیت این گونه نگاه کنیم و سپس افرادی را متناسب با شان این جایگاه انتخاب کنیم .
حال اگر چنین نشد قهرا دچار شرایط فعلی می شویم.این را هم باید گفت که فریادهای این روزهای خبرگان و فعالان ارتباطات با چند کلید واژه همراه شده است ازجمله این که روابط عمومی متعلق به سازمان است نه رییس سازمان، روابط عمومی تشریفات نیست، روابط عمومی متولی حراست از منافع سازمانی است، روابط عمومی را به قهقرا نبرید، آینده سازمان را نادیده نگیرید.... بنابراین مدیران باید درک درستی از روابط عمومی داشته باشند. صحبت بر سر این است که ما نیاز داریم به تربیت نیروهای چابک در روابط عمومی ، ما به استادانی که خوب آموزش بدهند، نیاز داریم. ما به تصمیم سازانی که تعامل با افکار عمومی را بلد باشند نیاز داریم.بعضی از مدیران ما هنوز درک نکرده اند که چقدر به روابط عمومی نیاز دارند و آنهایی که به این سطح از درک رسیده اند و چنین حقیقتی را دریافته اند در سازمانشان موفق بوده اند.روابط عمومی یک حقیقت مقطعی نیست و درفرآیند زمان اهمیت یک روابط عمومی برای سازمان درک شده است و روز به روز دارد جایگاهش در دنیا ارتقا می یابد ولی بعضی از ما درکمان بالعکس روز به روز کاهش می یابد و کمتر حقیقت روابط عمومی را درک کرده ایم.ما چگونه می توانیم روابط عمومی را پرستار روح سازمان تلقی کنیم درحالی که هر روز شاهد زجر و انزوای متولیان آن در دستگاه ها هستیم.ما تا کی باید ماموریتهای روابط عمومی را متوقف در اندیشه مدیر سازمان بدانیم.دردنیای رسانه ای شده ، روابط عمومی برای دوام و بقای خودش نباید نیاز به حمایتهای یک نهاد بالاتر داشته باشد بلکه باید درک این موضوع که روابط عمومی ضامن دوام و بقای سازمان است ، نهادینه شود.
انتهای پیام
عناوین مهم :
