علیرضا عقدایی در این خصوص، بیان کرد: ثبت و ضبط سوابق، تحلیل علت و معلول، کشف مشکلات ریشه‌ای و تلاش برای عدم وقوع رخدادهای غیر برنامه‌ریزی شده، از مهم‌ترین اطلاعات برای تصمیم‌گیری در خصوص تجهیزات و تعیین روش رفتار نگهداشت تجهیز است.

مدیر دفتر فنی و برنامه‌ریزی شرکت فولاد خراسان گفت: برای اجرای این پروژه، ابتدا کارگروه‌های خبرگی متشکل از متخصصان فنی واحدهای گندله‌ سازی، احیا مستقیم، فولادسازی و نورد (شامل: تعمیرات برق، تعمیرات مکانیک، تولید و همکاران واحد برنامه‌ریزی نگهداری و تعمیرات) تشکیل شد و با برگزاری جلسه‌های متعدد تخصصی، حالات بروز توقفات و دلایل وقوع، تمامی تجهیزات از سه منظر CPR ،PMO ،RCM (قابلیت اطمینان، بهینه‌سازی فعالیت‌های نگهداری و مرور فعالیت‌های جاری) مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت و تمامی حالات توقف کشف، استاندارد‌سازی و تحلیل شد.

رئیس واحد برنامه‌ریزی نگهداری و تعمیرات شرکت فولاد خراسان نیز در این خصوص، عنوان کرد: فرم‌های ثبت توقفات و نتایج جلسه‌ها در واحدهای تولیدی، نخستین داده‌هایی بود که در گام اول پروژه، در سیستم پشتیبان نگهداری و تعمیرات بارگذاری شد و به صورت موفقیت‌آمیزی در خرداد ماه سال جاری به مرحله اجرا درآمد.

احمدیان تاکید کرد: قابلیت اطمینان، در واقع احتمال موفقیت است یا احتمال اینکه سیستم یا مجموعه بدون وقوع خرابی به وظایف تعیین شده با محدودیت‌های تعیین شده در طراحی (مانند محدوده زمانی و مکانی) و در شرایط کارکردی مشخص (مانند دما، رطوبت، ارتعاش و…) عمل کند.

وی اضافه کرد: قابلیت اطمینان، توانایی یک واحد تجهیزات در انجام وظیفه تعریف شده است؛ بدون اینکه در زمان مشخص شده دچار خرابی و توقف ناخواسته و برنامه‌ریزی نشده باشد.

سرپرست استقرار و کنترل سیستم‌های TPM درباره اهمیت اجرای این پروژه، اذعان کرد: بهبود قابلیت اطمینان اثر مهمی بر درآمد و سوددهی تاسیسات، ماشین‌آلات، دستگاه‌ها و تجهیزات دارد و باید حداکثر قابلیت اطمینان، حداکثر تولید و همچنین حداقل هزینه عمل کرد (حداکثر راندمان) را داشته باشند.

لطفی تصریح کرد: تمام جوانب پروژه از مراحل نخست با همکاری واحد فناوری اطلاعات و در مرحله دوم در قالب کارگروه‌های مربوطه و کاملا تخصصی مدل‌سازی شده است که گام دوم پروژه نیز به زودی اجرا می‌شود.

به گفته مدیر دفتر فنی و برنامه‌ریزی شرکت فولاد خراسان، در ادامه اجرای موفقیت‌آمیز گام دوم پروژه، یکی از اهداف مهم این واحد ضمن تقسیم‌بندی تجهیزات در سه گروه بر اساس اهمیت آن در پروسه تولید، هزینه تعمیرات، حساسیت تجهیز، آلایندگی، مسائل ایمنی و … است تا تمام دلایل کشف شده (در تجهیزات راهبردی) را از لحاظ ریسک ارزیابی و متناسب با شدت و پیامدهای وقوع، اقدامات اصلاحی پیش‌بینانه‌ای را اجرا کند.