به گزارش الفباخبر ، او که راوی نغمات جاویدان موسیقی نواحی خراسان بود گنجینه ای از داستان های روایی ایران را با خود به خاک برد.
این هنرمند بزرگ در میان اهل موسیقی به نام عثمان خوافی شهره بود و در بین آحاد مردم با اثر نوایی که از دل پرخون و جدایی روایت میکرد ، شناخته شده بود.
در میان مردم فارسی زبان کمتر کسی است که اوای نوایی را با دل و جان درک نکرده باشد و صدای دلنشین او را با صدای دوتار آسمانی نشنیده باشد.
دوتار ساز آرام و ملایمی است که استاد عثمان خداپرست از ۱۲سالگی با آن همنواز شد و در سماع روحانی خویش، دوتار را بدون استاد آموخت.
استاد خاستگاه دوتار را از خواف و تایباد می دانست که در قوچان شیروان و بجنورد رایج است که با آن آهنگ های ترکی و کردی می زدند.
عثمان محمدپرست آثار مطرح و معروفی دارد که از چاوشی و سرحدی گرفته تا دیگر مقام های این دیار، اجراهای گوناگونی را در عین وحدت آفریده بود.
او همچنین نخستین کسی بود که در سال ۱۳۵۳ ترانه نوایی نوایی را اجرا کرد.
روحش شاد.
انتهای پیام